Tubatgn
Hem İstanbul’da hem Ankara’da doktorum vardı.
36 haftalık hamileyken Ankara yollarına düştüm. 38. haftada doğum yaptım zaten. O süreçte Ankara’dayız. Annemlerden kayınvalidemlere, kayınvalidemlerden annemlere oynuyoruz.
İstanbul’daki doktorumla 39. haftaya sezeryan planlamıştık aslında. 39 olmadan gideceğim İstanbul’a annemi, kayınvalidemi falan alıp. Planım o yönde. Ankara’daki son günümüzde Tunalı, Bahçeli fink attım hiç yerimde durmadım. Ertesi sabah yola çıkacağız İstanbul için ama öyle olmadı. Gece on iki gibi benim sancılarım başladı. Saat ikiye kadar stabil durumdaydım. Geçer falan dedik ama ikiden sonra sıklaşınca doğru Ankara’daki doktoruma. Tabii bir gidişimiz var anlatamam. Ben bebek çantasını getirmemişim, eşim pantolonunu bulamıyor her şey birbirinden beterdi. Çocuğum kıyafetsiz kalacaktı az
kalsın 😂 Ablamlar tabii ben doğurana kadar hazır edip getirmişlerdi. Neyse gittik hastaneye. Üç cm açılmam var. Saat sabah altı oldu hala üç cm açılmam var. Saat yedide bana suni sancı verdiler. Ondan sonra ben zaten ben değilim. Öğlen on ikiye kadar suni sancı çektim açılmam beş cm anca oldu. Sezeryana almama sebebi doktorumunda bana ilk gittiğimde “zaten başlamış bence yapabilirsin” demesiydi. Kandım “olur dedim normal olsun.” Yapamıyorum diye ağlayanda benim tabii 🥲 Sancı geldikçe bağırıyorum. Bağırmaktanda çok yoruldum ben zaten. Saat öğleden sonra dört civarı. “Çok yoruldum” “Ne zaman bitecek” “Çıkarın şu bebeyi içimden” ağlaya ağlaya söyleniyorum. Doktorum geldi kontrol etti. Açılma altı cm. Saat akşam yedi oldu açılma sekiz cm. Saat gece on açılmam on bir cm olmuş. Ben bitmişim zaten artık. Nefes alacak hal kalmamış sancının biri bitmeden diğeri geliyor. “Doğumhaneye alıyoruz” cümlesinin verdiği rahatlık, korku, heyecan karmaşası bambaşkaydı. Doğumhaneye gidince hemen doğuracağım sanıyorum nerdee. Oğlum gelmek bilmedi. Zaten yorulmuşum gücüm kalmamışım. Üç saatte doğurdum resmen. En son karnıma falan bastırdılar hatta. Öyle böyle doğurduk. Hatta ağlayınca onunla ilgilenemedim bile yani tamamen rahat bir nefes alma derdindeydim. Onca şeyin üstüne bir güzel on iki tanede dikiş attılar. Çok memnun kaldım ama doktordan, hastaneden. Sezeryan planlarken normal doğurdum. “Hayat sen planlar yaparken başına gelenlerdir”
sözününde kanıtı olsun. 🥲🧡