karalim
Sıra geldi nihayet sorunuza. Şu sıralar bir taraftan bazı planda olmayan işler bir tarafta bebek buraya zaman kalmadı. Gelelim sorunuza
ANNE BABA TUTUMLARI
Sizin de sorunuzdan yola çıkarak özet olarak anne baba tutumlarına değinmiş olacağım. Bizler biliyoruz ki farklı başlıklar altında gruplanan anne baba tutumları anne baba ve çocuk arasındaki ilişkiyi ve bu ilişkinin hem kısa hem de uzun vaadede çocuk üzerinde etkili olacağı sıklıkla vurgulanan bir konudur. Bu sebeple biz anne babaların benimsediği tutumlara çok önem veririz ve çoğu zaman aile görüşmelerinde öncelikle bu tutumu anlamaya çalışırız. Çünkü benimsediğiniz tutum sizin kişilik yapınızdan kültürünüze aile yapınıza hatta kendi ailelerinize yani kök aileye ilişkin önemli ip uçları verir. Çocuğu tanımadan gelişimini desteklemenin de mümkün olmadığını düşünürsek bu önemli ve bir okadar da anlaşılması kolay olmayan bir konudur. Çünkü ailelerin dilleri başka birşey uygulamaları başka birşey söylüyor olabilir. Benimsemek istedikleri tutum kendi yapılarına uygun olmayabilir ki tutum üzerinde değişiklik yapılacaksa öncelikle anne ve babanın aile çocuk algılarına ilişkim farkındalık kazandırmak ve çakışmak gerekir. Tutumlar nereden temel alır? Kültür, anne babanın kişilik yapısı, eğitim ve en etkili etkenlerden biri olan kendi anne babalarının tutumlarından temel alır. Yani sizin tutumlarınuz büyük ölçüde ailenizin turumlarından şekillenmektedir.
Tüm tutumları tek tek açıklamam burada çok zor ancak tutumlarla ilgili ayrıntılı bilgi isteyenler şu kaynaktan inveleyebilir.
https://tegm.meb.gov.tr/dosya/okuloncesi/Annebaba%20Tutumları.pdf
Koruyucu tutuma gelirsek,
Tüm tutumların içinde en tehlikeli ve en sinsi tutumlardan biridir. Çünkü aslında aile en iyi ve doğruyu yaptığını düşünmektedir. Çalışması en güç ailelerdir çünkü yaptıklarının tamamıyla çocuklarının iyiliği için gerekli olduğuna sonsuz güvenirler ve herşeyi çocuk için yapmak konusunda sınırları yoktur. Sonuçlarını sıralayacak olursak özgüven eksikliği, sorumluluk alma veya yerine getirmede aksaklıklar, bağımlılık, psiko sosyal olgunluğa ulaşamama gibi pek çok madde sıralanmaktadır. Çocuk adına herşeyi yapmak, ona hayatı kolaylaştırmak ( hayatı ona göre düzenlemekten bahsetmiyorum) , sürekli korumak kollamak onların birey olma yolunda atacakları büyük adımları engeller ve adım atmaya ihtiyaç duymamaları sonucunu karşımıza çıkarabilir. Tabi ki çocuklarımızı koruyacağız kollayacağız sadeve kendi çocuklarımızı değil tüm çocukları koruyup kollayacağız ancak bunu yaparken çocuğun kendi kendini geliştirmesine engel olmamak hedefimiz olacak. Bu dengeyi oturtmak çok önemli.
Umarım biraz da olsa aydınlatmıştır. Kaynağı da okursanız dahs netleşecektir.