balom çok güzel ve rahat bir hamilelik geçirdim. Annemler başka şehirdeydi eşimin içine doğmuş gibi bi hafta erken gelsinler dedi tamam dedim. Bi hafta erken getirttim annemleri. 37+2’de birden suyum geldi. Ben de çiş kaçırıyorum sanıyorum. Bikaç ped değişince anladım. Saat 15 civarı hastaneye gittik devlete. Beni çırılçıplak soydular pedimi çıkardım baktım nişan dedikleri o şey de gelmiş. İlk doğumum her şey o kadar tuhaf geliyor ki ve o çevremdeki hemşireler o kadar gaddarlardı ki asla halden anlamıyorlardı. Hala bile o günü düşündükçe içim acır. Mavi önlüğü giydirip doğum katına aldılar. Bekle babam bekle. Arada eşim geliyor ne durumdasın diyor bende tık yok. O kadar da mutluyum ki sanki hep böyle geçecek birden pırtlatıcam sanıyorum. :) saat oldu 19 suni sancı verdiler. İlk çatı muayenemi o gün olmuştum çok beter bi şeydi. Zaten canım tatlıdır, acı eşiğim de düşük. Saat 20’de sancı başladı. Gelip gidip çatı muayenesi ediyorlardı artık kızlara yalvarıyordum bakmasınlar diye. Azarlayıp duruyorlardı. Şimdi düşünüyorum da neden ağızlarının payını verip orayı yıkmamışım ki?!
Gece bir tek ben kalmıştım, gelen doğurup gitmişti. Sancıdan bağırıyordum bağırma yandaki odada yeni doğum yapanlar var rahatsız oluyor diye uyarı yapıyorlardı. Ağzıma yastığı dayayıp bağırıp durdum sabaha kadar. Sabah oldu 5 gibi eşimi görücem dedim. Oyaladılar beni anca 7’de gösterdiler. Şimdi gerçekten düşündükçe sinirleniyorum kapı oradaydı basıp gitseydin ya! 7’de eşimle konuştum beni burda sezaryene almıyorlar ben dayanamıyorum hemen araştırma’yı ayarla oraya götür beni dedim. Sabahın köründe arkadaşları vasıtasıyla çok şükür ayarladı eşim.
Son kez doktora muayene olup çıktım devletten sancılar içinde. Doktora çıkmadan yalvardım beni sezaryene alsın diye. Ama daha yeni sezaryen yasaklansın gündeminden dolayı olmaz dedi. Sabaha kadar sancı çekmiştim ve sadece 3 cm açıklığım vardı. Araştırmaya gittik orda da bekle babam bekle saat 11’de ameliyathaneye aldılar. Ameliyathaneye girmeden açılmamı kontrol ettiler 6 cm olmuştu. Oranın normal doğum ünitesi yoktu olsaydı belki denerdim ama bir an evvel o sancıdan kurtulmak istiyordum 15 saat olmuştu. Ameliyat masasında uyuşturduklarında dünyalar benim olmuştu. Sonra da paşam geldi şükürler olsun. Sonrası o kadar kolay geçti ki 2 günde ayağa kalktım. 3. Gün hastaneye oğlumu muayeneye götürdüğümde doktorlar maşallah diyip duruyorlardı:)
Devlette o hemşire kızlar bana adamakıllı davransalardı eminim hikayem böyle olmayacaktı zorlayıp deneyecektim normal doğumu. Ne diyim hepsi bekar kız Allah kendileri gibi insanlarla sınamasın onları.