suledlmc teşekkür ederim. Kedi diyip geçenlere, 4 sene boyunca bebek beklediğimiz sürede bu kedimiz ile 2 sene çok mutlu bir süreç geçirdik. Üzüntülerimizi anlar yanımıza yatardı. Bir yerimiz ağrır masaj yapardı. Bizim için evin bağlayıcısı, sevgi sembolü bir canlı idi. Biz bu hayvana insan gözüyle bakmadık. Ancak bazı insanlardan daha faydalı olduğunu da görmedik değil. :) 4 senenin sonunda hamile kaldığımı dahi bu kedi bana anlattı diyebilirim. Umudumuzu yitirdiğimiz noktada kedim birkaç gün boyunca geceleri uyuduğumda karnıma çıkar, masaj yapar, guruldardı. Bu mutluluktan çıkan sesler, kedi bilmeyenler için anlatıyorum. Şakayla karışık eşimle acaba hamile miyim diye konuşurduk. Gerçekten hamileymişim. Hamilelik sürecimde bu hayvanı kucaklasam bile asla karnıma oturmadı. Her zaman yanıma gelip yanıma uzanırdı elini karnıma koyardı. Bu hayvan bebeğimi hep hissederdi, severdi biliyorum. Şuan belki benim lohusalık sürecim gibi onun da bocalamaları oldu. Çünkü tamamen farklı bir düzen. Artık birlikte vakit geçiremiyoruz eskisi gibi. Belki üzülüyor belki sinirleniyor. Bu bir hayvan. Odun değil, cansız değil. Hisleri var. Mutlu, mutsuz, kızgın, veya kıskanç olabiliyorlar. Canavar değiller. Tek beklentileri de sevgi, ilgi. Benim kedim böyle en azından. Dikkat ederek aralarındaki sevgi köprüsünü kuracağımızı düşünüyoruz. Bir birlikte bir aileyiz.
Bu arada gündemin en büyük oyalayıcısı hayvan meselesi olabilir gerçekten. Ülkemiz bu konuyu farketmiş. Keza 1 günde yüzlerce yorum geldi ve insanlar inanılmaz zıtlaştı. Yapmayın arkadaşlar. Biz bebeğimizin yanındayız :) yalnız bırakmıyoruz. Sevgi herşeyi çözecek, inanıyoruz. Son olarak, herkese kalbi gibi bir hayat diliyorum.