Ülkede tacize uğramayan var mı asıl soru bu olması maalesef.
İlk sanırım 5-6 yaşındaydım. Dedemle mahallede yürüyüşe çıktık. Dedem sohbet etmeyi çok severdi.
Yine esnafa sohbet ederken bir adam popoma dokunmuştu. Adamın suratındaki gülüşü asla unutmuyorum.
Ben ten rengi olarak dikkat çekiyorum ve yıllarca hep sözlü tacize hakaret uğradım. Artık bir noktadan sonra normalleştirdim.
İnsanlar salak gibi suratıma bakmasından, hal hatır sormadan nereli olduğumu sormasından, niye geldiniz kardeşlerin ne rengi gibi beyinsizce sorulara maruz kaldım kalıyorum bu da bir çeşit taciz.
Ve bunu normalleştirmek beni agresif kolay sinirlenen biri yaptı yıllar içinde.
Aynı soruyu 1636748382829. Kez cevap verdiğinizi düşünün. Kimisi bu ilgiden hoşlanıyor kimisi nefret ediyor. Ben nefret edem tarafım :)
Cinsel sözlü olarak taciz say say bitmez. O yüzden hiç o konuya girmeyeceğim :)
En çok sinirlendiren annemin başına gelendi.
Annem normal biri ve İngilizce öğretmeni.
Ders çıkışı otobüs durağında otobüs beklerken araba yanaşıyor ve şunu söylüyor “kaça”
Hayatımda bu kadar mide bulandırıcı az şey duydum