Leylaa_ Size uzun gelebilir ama benim hikayem de bu. 🤍Gebeliğimin ilk haftalarında başladı kaybetme korkum. İğneler ilaçlarla devam ettik yolumuza. 16 haftaya gelince rahatladık derken kansızlığım başladı onun için ilaçlar kullandım fayda etmeyince serumlarla takviye almaya başladım. 37+0 pazartesi günü kontrol de, herşey güzel süper bi normal doğum planlıyoruz. Tabi Vücudumdaki şişlikler yürümeme engeldi. Ayaklarım aşırı şiş yürümeye korkuyorum canım acıyor şişlikten. Ben gebelik zehirlenmesinden şüphelendim ama konduramadım. O gün doktorum da fark etti haklı olabilirsin tansiyon takibine başlayalım ve idrar tahlili yapalım demişti. Bir hafta sonra gel dedi kontrole. Neyse öğlen eve geldim tansiyon aleti ayarladık. Akşam oldu eşim tansiyona bakalım dedi. Bende yok yarın sabah başlayalım hem not alacağız haftaya doktora göstereceğiz.bu arada 6. Hissim kuvvetlidir yani öyle oldu hep. Neyse gece oldu aniden içime doğdu tansiyon ölçelim aşkım dedim saat 01.30 civari ve tansiyonum yüksek. Her on dakika da gide gide artıyor. Ama ben iyiyim hiç birşey hissetmiyorum. En son ki tansiyonum 187/13 civari gibi birşey çıkınca bebek için korktuk acile özele gittik. Tansiyon bakıldı normal çıktı eve yolladı tabi ben korktum ya eve gelmek istemedim her ihtimale karşı dil altı hap verildi 20 dk uzandım tekrar ölçüler normal dedi eve yolladılar. Ama hala içim rahat değil gece tansiyonum çıksa diyorum. Neyse çıktık eve geliyoruz yol üstü devlet hastanesi var. Eşime dedim ki sabah ssğlık ocağına randevum var ona gitmek yerine gek devlet gece boştur gidip tahlil verelim sabaha çıkar kendi doktorumuza atarız. Eşim ısrarla yok dedi ama ben inatla gidelim dedim. Neyse gittik catı muayenesi usg tansiyon kan ve idrar tahlili aldı tabi tansiyonum yüksek çıktı doktor bana nasıl ayakta durabiliyosun bu tansiyon ile diyince bana korku geldi aklımda sadece bebeğimin sağlığı var. Neyse sonuç bekle dedi ama beni bahçeye yollamıyor eşimi içeriye almıyor. Ben ısrarla eve gelmek istedim. Yollamadı ben baya ısrar edince zorla eve geldim. 2 saat sonra muhakkak gel yatış verilirse burda olman gerek dedi sorumluluk alamam vs dedi. Bende tamam sabah 7 de sonuç çıkacak ben tam yedide burdayım dedim.
Çıktık eve geldik zaten cantam herşey hazırdı. Eşim uyudu ben doğuma gider gibi camları kapat kalan çöpleri çıkar duş aldım evi topladım ki doğum olursa hastane sonrası yazlığa kayınvalideme geçicem aklım evde kalmasın diyorum. Neyse saat geldi gittik tekrar eşimi içeriye almadı vardiya değişimi olmuş yeni iki doktor var. Beni çağırdılar yaşım 23, hasta sen misin dediler evet dedim birbirlerine bakıp aaa dediler anladım birşey vardı ters giden birşeyler bana birşey demeden kendi aralarında konuşmaya doğum planlamaya başladılar acil diyolar. O an dünya durdu elim karnımda, beynimin içinde kalabalık sesler oluştu. Gebeliğimin başında beri yaşadığım kaybetme korkum ile yüzyüze gelmiştim. Sonuçum ne dedim.. yatış dediler
. Tabi ilk defa eşimsiz bir doktora girişimdi. Zehirlenme var mı dedim . Evet idrarda yüksek miktarda protein var. Yatış yapalım bugun acil almamız lazım bebek tehlike de deyince ben başladım ağlamaya. Ayların birikintisi vardı yüreğimde. Şimdi böyle anlatınca kolay geliyor ama o anki korkumu daha önce hiç yaşamadım. Neyse ayaktayım elim ayağım titriyor ben özele kendi doktoruma gideceğim deyince izin vermediler ben zorladım burda kalmam diye ( gece bakan Dr sert bir beydi çok canımı yaktı muayenesi vs ondan da ürktüm ) neyse bir doktor, getirim evrakları imzalasın çıksın zaman kaybetmesin diye hemşireye söyledi ben bunları duyunca durumum çok acil diye iyice ağlıyorum. Evraklar geldi hayatımın en zor cümlelerini yazdırdırlar bana. Doktor söylediklerimi kağıda yaz imzala dedi tmm dedim. “ Burdan çıkıp kendi doktorumuna gidene kadar anne veya bebek ölümü gerçekleşirse sorumluluk bana ait” imza.. aylardır bebeğimi kaybetmeme savaşı vermişim serüvenimin sonuna gelmişim bu cümleler çok ağırdı bana. Kafamı kaldırıp doktora kötü mi durum dedim. İmzala git bebeği alsınlar dedi üstü kapalı bir şekilde sadece. Bende bebek kötü bana söylemiyorlar diye düşünüyorum içten içe. Neyse eşim arabada çıktım arabaya gidiyorum ama hıçkıra hıçkıra ağlıyorum gözyaşından önümü göremiyorum. Neyse eşim gördü arabaya bindirdi eşime sarıldım çok ağladım oda sakindi sonuçları aldı baktı doktoru aradık. Anlattım sakinleştirdi beni. Sonuçları bana at dedi. Attım aradı tekrar evet düşündüğümüz oldu zehirlenme var korkma gel bebeği alalım dedi. Eve gelip eşyalarımı aldım gittim alttan bakıldı açılma hiç yok sancı hiç yok kanlarım çok düşük geceden beri sıfır uyku. Allah razı olsun ebe abla dedi ki kızım bünyen zayıf tansiyon yüksek kanlar düşük sana suni sancı verirsek sen mahvolursun. Kalan enerjini bebeğine sakla sezeryan ol tecrübelerime güven dedi. Öyle de yaptım kalan son enerjimi bitirmedim. Seseryan oldum genel anestezi ile. Tansiyon yüksek olunca anestezi doktoru ben risk alıp belden uyuşturmam genel yaparım daha iyi dedi. Zaten ameliyattayken de tansiyon çıkmış dil altı verilmiş. Kendime geldiğimi hatırlıyorum. Bebeğim de bebeğim diye sayıklıyordum. Etrafımdaki bebek iyi seslerini duyuyorum ama hala uyuyor vaziyetteyim birşey görmüyorum sadece bebeğim diye sayıklıyordum ağlıyordum. Odada 10 kişi felan vardı. Herşeyi bulanık hatta hiç görmüyorum . Hemşire kucağında kızımla odaya girince kokusu bile geldi bana. Kucağıma verilince bembeyaz bir yüz ufakcık ama öyle de Güzel ki boncuk boncuk bana baktı. Tüm dünya karanlıkken kızım ay gibi parlıyordu kucağımda. Sonrası ise iyiyiz çok şükür 6 aylığız 🍼