Deletedmom5455451 çok sağolun cümlemizinkini Rabbim analı babalı büyütmek nasip etsin inşallah 🙏🏻 Aslında bebek bakmak eşim akşamları eve gelebilse kolay olabilirdi. Sorumluluğu ikiye bölünmüş olurdu. Ben cesaret de edemedim açıkçası , reflü yatağında yatırmama rağmen aşırı kusuyordu. Bir keresinde nefesi kesildi acile zor attık kendimizi. Sonrasında da korktum. Tek başıma bakamam diye. Yerimden de kalkamıyordum. Sarılık oldu 1 gün yoğun bakımda yatırdılar. Tedaviyle olan bir bebek, uzun süre bekledim. Ne bileyim işte tek olunca cesaret edemedim bir bebek sorumluluğu almaya. Annem de gelemedi çalışıyor. Aslında zaten burda da tek bakıyorum ama acil birşey olursa annem destek oluyor. Çünkü çalışıyorlar tarlada , eve yakın tarla. Bu şekilde yani. Kvalidemle aynı şehirdeyim. Onun işi gücü yok evde oturuyor. Anne gel 1 ay destek ol gidersin dedim. Yok ben gelmem dedi. E haftada ya da 2 hafta da 1 gel bari yokla beni dedim. Kocamı bırakamam gelemem dedi. Üzüldüm öyle deyince de. Onlarda kalsam sülalece aynı köydeler corona var demezler bebeği öpmeye sevmeye gelirler , hasta olsak hastaneye götürmezler. Çok iyiler sağolsunlar ama olayları pek ciddiye almazlar. Bir gün işte 23 haftalık Hamileyken sancıdan yere atıyordum resmen kendimi çok kötüydüm, kahvaltı yapalım öyle hastaneye gideriz az dayan dediler. Ben o haldeyken kahvaltı yaptılar misler gibi. Tek çare 6 aylık olana kadar ailemin yanında durayım dedim. Annem de gel yardımcı oluruz deyince .. bir arkadaşım da benim gibi 6 aylık olunca gitmişti 😊