Tabi oksijen olmasaydı zaten asla düzelmezdi çünkü benim ciğerlerimin %80inin ele geçirmiş kovid. 5 6 günde falan oksijene ihtiyacım kalmadı. Tabi başlarda hep sınırda 90 çıkıyordu ama zamanla yükseldi şu an hep 93-96 arası çıkıyor hatta bazen dahada yüksek çıkıyor. Ben hastanede yatarken eşimden satürasyon cihazı istemiştim çünkü hemşireler gelip gidip ölçüyorlardı ama beni tatmin etmiyordu sürekli ölüyordum kendim. Taburcu oluncada evde uzun bir süre sürekli ölçtüm. Takıntı haline gelmişti geceleri uyanıp uyanıp oksijenime bakıyordum. Zor bir hastalık Allah geçirenlerin yardımcısı olsun geçirmeyenlerede hiç uğramasın inşallah. Şu an çok iyiyim. Şimdi ne desem teselli olmaz aklın hep anneciğindedir ama bol bol dua etmek gelir elimizden sadece. Birde iletişimin varsa anne sesin çok iyi geliyor iyisin falan gibi şeyler söylersen çok iyi gelir ona. Ben annemlerle eşimle görüntülü görüşürdüm. Hep bana moral verdiler böyle böyle onlarla görüşünce kendimi çok iyi hissederdim. Bu hastalıkta en önemli şey moral.