Biz doğduğu gibi TV yi kaldırdık evden. Yeğenim de otizmli. Ondan mutevvellit çok çok erken başladim ben acabalara. İsmine tepkisi var . Evde her seferinde bakar ama dışarıda genelde takmadığı için bakmiyor. Yağmur da yağsa günde 2 saat çıkardım hep. Hasta olacak diye kisitlamadim hiç. Çok rahat büyüdü ama her zaman gittigimiz kafede bile durum aynı. Esnaflık yaptık doğana kadar. Doğduktan sonrada bir arkadaşımızın kafe,si var. Sürekli ordayız. Günde belki de 3 saat o kafede zaman geçiririz. Güzel bahçeli sakin bir kafe. Ama durum orda da aynı. Sürekli karıştıracak, tehlikeli şeyler peşinde. Biri seslense bakar ama o kadar. O kisinin sevgi gösterileriyle pek ilgilenmez etrafa bakmaktan. Kucağına alsalar yüzlerine bakmaz yine etrafı incelemekten. Saniyelik bakışlar atar. Göz teması gerektiğinde çok iyi ama yani bişey isterken, bişey söylerken, veya bişey yapacakken, güldürürken kurar. Sadece uzuun uzun göz teması yok. Hani otizmden ziyade bazen aklıma dikkat dağınıklığı falan da geliyor ama psikiyatrist şuan için bişey diyemem dediği iciin elim kolum da bağlı. 2 ayrı psikiyatriye getirdim biri herşey çok normal derken, diğeri göz temasinda ve sosyal ilişkilerine takıldığını söyledi. Haliyle aklım çok fazla dolu ve kafamda hep acabalar var. Bir de aklimdayken sorayım; herşeye aç diyor. Kapat demeyi biliyor ama ışık açıksa bile aç diyor açık ya zaten diyorum gülüyor oyuna mi çeviriyor anlayamıyorum bu sıkıntılı bir durum mu acaba