Anneliğe hemen alışabildiniz mi ?

serendipity16 · 2024-06-25T15:42:53+00:00

Merhaba ben 42 günlük taze anneyim evet hala lohusalık devam ediyor zaten bu düşünceler için çok erken biliyorum ama ben sanırım lohusa depresyonunu baya ağı...

mooomm01

serendipity16 kesinlikle çok zorlayıcı bir süreç ama insan alışıyor zamanla :)

papatya__

serendipity16 😍😭çok güçlü sabırlı ve güzel annesinin💕

meltemuysal

serendipity16 bursadayız suan

meltemuysal

serendipity16 bende keske evlenir evlenmez olsaydı diyorum çünkü o zaman evlilikte özleyeceğim şeyler olmazdı ağır depresyon yaşadım 14 kilo kaybedecek kadar aniden en azından o zaman en fazla bekarlığımı özlerdim şimdi fotolara bakıyorum eşimle tatile gittiğimiz veya eğlendiğimiz anlara daha çok depresyona giriyorum birdaha böyle eğlenemeyeceğz diye

kutsal6363

serendipity16 26 günlük bir lohusa anne olarak inanın kendimi gördüm. Aynı duygular içindeyiz bende vicdanen hem rahatsız oluyorum bebeğime iyi bakamıyorum bu düşüncelerden dolayı hemde kendim çok ağır geçiriyorum lohusaligi:( sanki hiç eskisi gibi olmayacak hala alışamadım gece agladiginda eşime diyorum bazen sen ver mamayı uyumuyorum zaten ama uzanmak istiyorum alışamadım hala galiba 😞

Esoz1110

serendipity16 benimde 3 ay sürmüştür lohusalığım sürekli depresyona girmiş gibiydim

serendipity16

Elifelifelif Çok teşekkür ederim iyi geldiniz yalnız olmadığımı bilmek bile insana iyi geliyor aslında. Evet bazen müzik falan açıyorum beraber dans ediyoruz duş aldırırken müzik açıyorum onunla konuşuyorum ya da sohbet ediyorum o zamanlar iyi geliyor ama çaresizce ağladığı zaman susturamayınca özellikle uykusuzluk dediğim gibi en basit şeyleri bile yapamamak insanı bayağı dibe götürüyor ama bir nebze dile getirmek bile bana iyi hissettirdi biliyorum her şeyin bir zamanı var. Sağ olsun eşimde genelde hep dışarı çıkarıyor ama dediğim gibi şu an gezmekten bile çok keyif alamıyorum çünkü sadece yine bebeğe odaklanıyoruz inşallah zamanla geçer alışırım

serendipity16

biraslananasi Çok doğru demişsiniz yani ben de hamileyken böyle çok yoğun duygular yaşayacağımı düşünüyordum ama şu an sorumluluklardan depresyondan çocuğa ne kadar sevgi verebiliyorum diye düşünüyorum daha diğer dönemleri görmedim ama bence de yeni doğan dönemi gerçekten zor sonuçta yeni bir hayata ikimizde adapte olmaya çalışıyoruz birbirimizi anlamıyoruz özellikle yeni şeylere kolay adapte olamayan insanlar için bence çok zor inşallah ben de sizin gibi büyüdükçe daha çok severim alışırım

biraslananasi

serendipity16 evet eminim her şey daha kolay olacak büyüyünce. Sağlıkla büyüt inşallah bebeğini 🥰

serendipity16

gzdeada kesinlikle artık insan ikinci çocukta daha bilinçli olur Allah vakti saatinde doğru zamanda nasip etsin inşallah ama bir süre nasip etmesin lütfen 😂 kesinlikle annelik delilik

serendipity16

traineemom Çok geçmiş olsun size de tabi ki büyüdükçe bir şeyleri daha çok paylaştıkça insan daha çok benimser ben de öyle olacağını tahmin ediyorum özellikle çevremden gördüğüm de bu 3 4 yaşlarına gelince daha rahat ettik diyorlar beraber daha çok vakit geçirebiliyorsun ama işte adapte sorunu gerçekten sıkıntı oluyor eminim ben de bu hallerini Özleyeceğim çünkü rahatça göğsüne yatırıp uyutmak bile belli bir yaştan sonra hiç mümkün olmuyor belki de şu an şikayet ettiğim şeyleri de Özleyeceğim bilmiyorum

serendipity16

Sedsedsed evet doğru diyorsunuz aslında kötü düşünce kötü düşünceleri çekiyor sürekli depresif mood da olmak istemiyorum çünkü gerçekten böyle bir insan değildim ben yani özellikle evimde eşimle kendi hayatımızda olmayı çok seviyordum ama dediğim gibi bir anda sanırım düzenimiz bozulduğu için bana çok zor gelmeye başladı keyif aldığım şeyleri bile yapamamak zorladı işte yavaş yavaş ben de onun hayata adapte olmaya çalışıyorum. Eşim bazen ana kucağına koyuyor uyutmak için ama ona rağmen mesela ağlıyor diyorum onun bana ihtiyacı var benim kokuma ihtiyacı var çoğu zaman göğsüme yatırıp uyutuyorum o şekilde hemen uyuyor tabii ki küçük bir canlının bana muhtaç olma fikri insana duygusal hissettiriyor ama sürekli beraber olunca da işte hiçbir şey yapılmıyor bu dengeyi tuttura bilsem hayatım kolaylaşacak da daha zamanı var belli ki. Sling aldım inşallah kullanabilirim bende daha rahat ederim diye düşündüm

Sedsedsed

serendipity16 o eski düzeni aramaktan vazgectiğinizde hersey oturmus olur🙈😂hiçbirsey eskisi gibi olmuyor ama eskisinden daha anlamlı oluyor sırf eş ile olan bir dünya tabiki cok güzel sorumluluk yok en basta,bir plan yapılacaksa pat diye yapılıveriyor en basiti. Şimdi bir bebeğe bağlı olarak gelişiyor hersey zamanla rutinler oturdukca sizde kendi rutinlerinizi olusturursunuz. Mesela benim kızım öğle uykusundayken ben kendime zaman ayırıyorum yada onunla birlikte uyuyorum dinlenmiş oluyorum o yüzden onun uyku saati benim için önemli olmus oluyor. Ev işleri vs zaten herseye dahil ediyorum yapılan yapılıyor kasmıyorum onda. Bir yemek yaparken zorlanıyorum suanda onda da oyalanacak birseyler bulunca rahat oluyor:)büyümeye baslayıp kendini tamamen hissettirdiğinde evde onsuz gecen zamanı boşa gecmiş sayıyorsunuz emin olun gözünüzün önünden ayırmayacak kıvamda oluyorsunuz🙈

serendipity16

DevosMom İşte bende de tam tersi oldu bizim isteyerek oldu hatta biraz uzun da sürdü düşük falan yaşamıştım bu olunca çok mutlu oldum hamilelikte mesela çok mutluydum ayrıca endişeliydim sürekli doktora giderdim özlerdim görmek isterdim yani böyle doğar doğmaz aşırı bir sevgi olacağını falan düşünürdüm ama maalesef tam tersi oldu eski hayatımı özler oldum rahat olamayışım. birkaç aya ne olur bilmiyorum ama şu anda biraz daha iyi durumdayım aslında ilk haftalarda çok daha kötüydüm benim çarşıya falan inmem için otobüse binmem lazım o yüzden daha tek başıma pek cesaret edemedim bebek arabasıyla falan da zor oluyor illa birinin yardım etmesi gerekiyor ama zamanla bunuda aşarım diye düşünüyorum çünkü evde durdukça insana daha çok bunaltı geliyor

serendipity16

Busex sanırım uzun süre evli olup sonradan çocuk yapanlar da bu daha zor oluyor çünkü evlilikte çok şey yaşamış oluyoruz geziyoruz tozuyoruz rahat oluyoruz birden bunlar değişince insana zor geliyor diğer türlü hemen evlenip çocuk yapanlar sanırım daha kolay adapte oluyor zaten yeni bir hayata başka biri daha ekleniyor ama bizde bir süre evde başka birinin olma düşüncesi bile tuhaf gelmişti çünkü ailelerden falan da uzağız öyle evimize çok gelen giden olmaz. açıkçası benim yaş sınırım olmasaydı ben biraz daha beklerdim ama yaşım geçer sonradan olmaz zorlanırım diye istedim eşim de zaten benim kafamda ama bu konuda eşimin de hakkını yiyemem sağ olsun o da bana çok yardım eder hatta ona da zor geliyor benim kadar ağır yaşamasa da çoğu zaman yorgun argın işten gelip banada yardım ediyor ki hamileliği boyunca da hep yardım etti

kanalize

serendipity16 sen şu an annelikten önceki senin yasını tutuyorsun ve aynı beni tarif ediyorsun bebekten önceyi o kadar özlüyorum ki insana lavaboya gitmek bile lüks olur mu, oluyor işte. Bazen keşke daha fazla hakeden birisi anne olsaydı ben olmasaydım diyorum insanlara bebek doğar doğmaz annelik yükleniyor bizim gibi doğum sonrası depresyona girenler bu sürece birden alışamıyor yedi ay bitecek hala alışamadım destek alınmalı daha çabuk geçmesi için diye düşünüyorum

serendipity16

ozr42 evet gerçekten yatıp uzanmak bile insana lüks geliyor mesela bebeğim uyuduğu zaman diyorum yat uzan ama işler beni bekliyor yemek yapılacak en basitinden hemen bir banyoya gireyim diyorum yemek yiyeyim diyorum yani yatıp dinlenmeye bile pek fırsatım kalmıyor. Zaten ilk zamanlar eminim çok daha zordur şu an bile biraz daha gülmeye bana daha uzun bakmaya başladı öyle olunca içime sokasım geliyor ama tabi durmayan ağlama krizleri olunca da ne yapacağını bilemiyor insan aslında bebek uslu sakin olsa insan biraz daha adapte olur ama durmayan bebekle daha da zor oluyor.

ozr42

serendipity16 öyle gerçekten ya hiç ilk 3 ay dönemini özleyeceğimi zannetmiyorum. Ağlayan bebek gerçekten zor . Ama zamanla geçecek . Şimdi bebeğimle daha rahatım . Daha çok alıştık birbirimize tabiki eski günlerimi arada özlüyorum rahat olduğum dönemleri. Ama iyiki o var bi gülüşü yetiyor bana ☺️ geçecek inanın .

kanalize

Elifelifelif çok güzel anlatmışsınız evladımı tabiki seviyorum ama anneliğin bana yüklediği sorumlulukları beni dönüştürdüğü kişiyi sevmiyorum sevemeyeceğim de sanırım😢 inşallah bizde geçti şükürler olsun deriz

azrasmommm

serendipity16 bunu yaşayan bir benim sanıyordum ama çocuğu olan insanlarla konuşunca hemen herkesin bu duyguları yaşadığını anladım. Ben de sizin gibi sürekli gezen sosyal biriydim çocuk olduktan sonra dedim ki ben maaf oldım bnüütn hayatım bitti. Hep ağlıyordum önceki hayatımın özlemini yaşıyordum. Bi söz var her kadın anne olmadan önceki olduğu kadının yasını tutar diye bu çok doğru. 3 4 ay alışamadım hep diyordum annelik bu mu yani tamam çok seviyorum ama mesela kardeşimi de böyle seviyorum değişik nbir duygu değil diyordum. Ne zaman ki bebeğim biraz daha kendini anlamaya başladı gülmeye başladı beni tanıdı vs o zaman olaylar değişti. 8 aylık şuanda birlikte oyun oynuyoruz dışarı çıktığımız zaman o beni ben onu tanıyorum artık bu yüzden ilk zamanlara göre çok rahatım. Alışmak söz konusu sanırım. Alışana kadar bir zorluk oluyor ama sonra hayatınızın bir parçası olduğunu kabul ediyorsunuz. Şuan hayattaki herşeyden çok seviyorum onu ama ilk zamanlar böyle değildi anlayamamıştım. Alışmamıştım. Bu zamanla geçiyor. Size tavsiyem anın tadını çıkartmaya bakın çünkü en çok özlenen dönem de aslında yenidoğan dönemi oluyor. Hala resimlere açıp üzülüyorum bu zamanların değerini bilemedim diye. Üzüntüden sütüm bile kesilmişti sürekli ağlıyordum. Şimdi dönüp bakınca çok üzülüyorum ama o dönem dünyam başıma yıkılmış gibiydi

busranur36

azrasmommm
kardeşimide böyle seviyorum cümlesi bu cümleyi kurmakdan utanıyordum kendimi sorguluyodum anneliğimi sorguluyodum ama benim gibi yaşayanlard varmış umarım hepimiz bu düşüncelerden kurtuluruz siz kurtulmuşsunuz ne güzel

serendipity16

azrasmommm evet hemen hemen ben de aynı Şeyleri hissediyorum ya aslında biraz bizim toplumla alakalı olduğunu düşünüyorum çünkü bizim toplumda annelik her zaman çok kutsal sayılan işte mucizevi bir şey olarak bize anlatıldığı için biz de böyle aşırı yoğun duygular bekliyoruz olmayınca da kendimizi sorguluyoruz ama özellikle yeni doğan döneminde sonuçta gerçekten bir nevi bakıcı gibi oluyoruz çünkü bize bir tepki vermiyor bir şey yapmıyor ama dediğiniz gibi büyüdükçe daha çok beraber vakit geçiriyorsun arkadaş gibi oluyorsun sana tepki veriyor o zaman insan demek ki kendini daha çok anne gibi hissediyor

busranur36

serendipity16
bian kendimi okuyorum zannettim bende 37 günlük anneyim aynı duygulardayım ☹️☹️ sorumluluk duygusu beni içten içe keniriyor bir markete dahi gidemiyorum ağlar diye

caspermama

serendipity16 sizi çok iyi anlıyorum çünkü aynı şeyleri yaşıyorum :( 1 buçuk aylık anneyim ve özellikle ilk haftalar her gün ağlıyordum. Bunun sebebinin en çok, hamilelikte, sonraki sürece kendimi hazırlamadığımdan kaynaklandığını düşünüyorum. Neredeyse son günlere kadar ofise gittim. Eşimle aynı iş yerindeyiz, rutinlerimiz, iş çıkışı arkadaşlarımızla vakit geçirmemiz, iş hayatı.. Bunlar bir anda bitti doğumdan sonra bana çok ağır geldi. Hayatım bitti gibi düşünüyordum. Hala bundan kurtulabilmiş değilim ama ağlamalar azaldı. Bebekten önceki hayatta en çok keyif aldığım ve düşündükçe ağlamama sebep olan şeylerin listesini yaptım. Eşimle hepsini gerçekleştirmeye çalışıyoruz bebişi dahil ederek. Hepsi olmuyor tabii ama iyi geliyor. :( Denemenizi öneririm. Şuna da çok katılıyorum, herkes sosyal medyada sadece güzel şeyleri paylaşıyor. İnsanlar zorluklarından bahsetmiyor bunun, bence herkes çocuk yapsın bu zorluğu tek başımıza çekmiş olmayalım diye düşünüyor ve anlatmıyorlar 😂 umarım atlatırız :( Biraz uzun oldu kusura bakmayın 🥲

azrasmommm

busranur36 hiç kendini kötü hissetme herkes aynı şeyleri yaşıyor düşünüyor. Zamanla sen de alışırsın belki 2 ayda alışacaksın belki 10 ayda ama alışıyorsun 🌸🌸🫶🏼🫶🏼

« Önceki Sayfa Sonraki Sayfa »