İçimi dökmek için açtığım bi post ve sizlerden fikir almak istiyorum bu insanlarda mı sorun var yoksa bende mi? Öncelikle evlilikten önceki ben ile şimdiki ben arasında dağlar kadar fark var eşimle birbirimizi çok sevdik evlendik aramızda 10 yaş var. Bu yaş bize sıkıntı olmuyor ama aileler gerçekten çok zıt, benim ailem gerçekten eşimin ailesine göre rahat ve huzurlu bi aile(kendi ailemin değerini anladım). Evlenmeden önce öfke kontrol problemim yoktu daha sakin daha kendimin seçtiği çevreye göre yaşıyodum (yine patates insanlar çıkıyordu karşıma ama hayatımdan silip atıyodum) evlendim bonus olarak yeni insanlar akrabalar edindim. Çok uzatmadan giricem konuya, eşimin annesi bi garip erkek kardeşi apayrı bi garip babası olağan üstü garip yengesini söylemiyorum bile, ben evet güleryüzlü hoş sohbetli bi insanım gerçekten bunu övünerek söyleyebilirim, karşımdakini incitmemeye çalışırım ama evlendim kayınvalidem pat pat her şeyi surata söyleyen beni azarlayan bana sesini yükseltip çok bilmiş bilmiş kpnuşan birisi, artık eskisi kadar kafama takmıyorum onu sallamıyorum ama sürkli hayatımızın içinde olunca insan gerçekten sinirleriniyor neyse kaynım zaten garip hiç bi şekilde benimle konuşmaz(şu zamana kadar insan yemedim onuda yemem herhalde) ayrılırken görüşürüz abi derim o ise eşime yani abisine görüşürüz abi der hiç bi şekilde benimle muhattap olmaz🙄 Sanki öcüyüm ki aramızda da bi problem yok evlendiğimizden beri öyle.. onun eşi yani eltim of aman allahım kızcağızla iyi anlaşırım ama güzel bi elbise giyiniyim hiç olmamış sonra saçıma bakar ağzını gözünü eğer anladık kıskanıyosun da bari belli etme, geçen herkesin yanında bana vuracam bi tane demesi zaten apayrı bi olay, böyle kalakaldım, bir de gülerek söylüyor eşlerimizin yanında, bir kere de bi ortamda daha yapmıştı dövücem seni falan diyor gerizekalı diyor arada. Ben kendi kardeşlerimle bile şakalaşırken demediğim şeyler, pes artık, geçen kayınvalidem de bana çarpıcam bi tane dedi, pardon dedim gülüyor kıs kıs.. ben bu insanları anlamıyorum. Evlendikten sonra bunlarla karşılaştım. Koskaca kadın var karşılarında her şeyden önce bir anneyim. O kdar ağırıma gidiyor ki ben bekarken kendi ailemden duymadım böyle kötü sözler kardeşlerimle tartışırken sarf etmedik. Nasıl böyle rahat bu insanlar anlamıyorum. Eşime anlatıyorum anlamıyor. Bugün yine kayınvalidemle kızımı yıkıyoruz su çok sıcak diye bi bağırdı (sıcakta değil halbuki) yok kulağına su kaçırdın ama bağırıyor ha. Ya sabır çektim ama bi zoruma gitti. Ağzımı açıp laf söylemesini de bilirim ama saygısızlık yapmak istemiyorum. Bir kere buna dedim Ben çocuğumun annesiyim bilirim ne yapmam gerektiğini dedim ooo eşime beni şikayet etti yok iite saygısızlık yaptı bana falan filan eşimle aram bozuldu. Buna saygısızlık diyorsun be kadın senin yaptığın ney? Kayınpederim 5 dakka yemek borusundan bir şey geçirmezse öleceğine inanan bi tip, allahım onlara gittiğimizde yemek yapsana acımızdan ölelim mi diye azarlayan tip hem hanımını hem beni. Valla hi saygısızlığının kitabını yazan kendileri etrafa saygı dağıtanda kendileri ben bu işin içinden çıkamadım. 40 yıl düşünsem birisi bana gelip çarpıcam suratına vuracam ağzına diyeceği aklıma gelmezdi. Hadi kaynanı pederi anladım eltiye ne oluyor arkadaş? Vallahi gerçekten çok canımı sıktı paylaşmak istedim. Sonra bunlar birikip birikip sinir patlaması yaşıyorum eşime. Siz olsaydınız napardınız? Bu insanlar mı anormal yok sa ben mi?