busraaaaeervaaa babam yanıma gelirken trafik kazasında kaybettim. Bu yüzden lohusalık sadece acıyı hatırlatıyor bana. Babamın kaybını atlattım ama hala o günlerdeki halime, bebeğime acımaktan alıkoyamıyorum kendimi. Nasıl anlatılır bilmiyorum yani acımı falan geçtim isyan etmek istemiyorum tövbe ama neden başka zaman olmadı deyip duruyorum. Ben de bebeğime odaklı 40 yaşamak isterdim, tek derdim emmesi gazı olsun isterdim. Aşamıyorum bunu terapi alıyorum