anne-tospik hayalimi hep hedefe çeviririm. Tarkanın şarkıları ben 11-12 yaşlarındayken popüler olmaya başlamıştı ve hep konserine gidip, şarkılarını söylemeyi hayal ederdim. Biletler hemen satılırdı ve alamadım bir kaç kez. Bir gün Beşiktaştan yürüyerek Mecidiyeköy’e gidiyordum arkadaşla. Harbiye açık hava konser salonundan Tarkan’ın sesi geliyor, arkadaşıma dedim ki oraya yakın yere gidip dinleyelim mi dedim. Arkadaşım acun medyada çalışıyordu, bana dedi ki manyak mısın dışarda ne işin var, gel içeride izleyelim diye. Ben o an şoka girdim, birilerini aradı ve bizi içeri aldı. 25 yaşındaydım ve bütün hayallerim gerçekleşti, sonra hayatımda bir boşluk oluştu😂 o noktadan sonra sadece hedefler belirlerim, o şekilde yaşamaya devam. Aynen sorunlu aile yada zor şartlar insanı daha güçlü eder eğer analiz ederse ve kendine inanırsa. Ben kendi kendimi Mutlu eden insanım, benim içimde olan bir şey, dışardan aramıyorum ve beklentiye girmem. Kızıma da bunu öğretmek istiyorum. Kendi halinde mutlu olamayan bir insan, ne yanındaki insanı yada çocuğunu mutlu edemez maalesef. Tek başıma kalırsam en mutlu insan benim, hiç sıkılmam ☺️
