Merhabalar,
Ben hamile olduğumu öğrendiğim andan beri sezeryan istiyordum belden uyuşturmalı spinal olandan. Çünkü normal doğumdan çok korkuyordum, çevremde gördüklerimden ve duyduklarımdan dolayı. Sezeryan için herkes sadece ilk 1-2 gün zor diyordu. Neyse 38+4 te planlı sezeryan günüm geldi. Spinal iğnemi oldum belden. Uyuşmam gerekiyordu 1 dakika içinde ancak ben uyuşmadım!! Bacaklarına dokunuyorlardı hissediyordum.bacağını kaldır diyorlardı, kaldırıyordum. 5 dakika kadar böyle geçti. En son müthiş bir acı hissettimki (sanırım doktorum uyuşmuş olacağımı düşünmüş olacakki) hızlı hızlı 3-4 kat kesildiğimi farketmemle canım acıyor diye bağırmam bir oldu. Anestezi doktoru sakin ol ağrı kesici yapiyorum dedi ve ben uyudum. Ne bebeğimin doğduğu anı gordum ne onu öpüp koklayabildim. Bebeğim hemen doğurtulup odama götürülmüş. Ben doğuma girmemle ayılma sürecimle beraber 2 saat sonra odaya alındım. Bebegim açliktan kiyametleri kopardığı icin mama verilmis. Ben hic uyuşmadigim icin gozumu kesik acisiyla actim inanilmaz bir acı. Odada acıdan gözüm bebeğimi görmüyordu. Saatler sonra kucağima alabildim. Tabiki aglayarak ve aciyla. İlk ayağa kalkısım bunun 10 katı agriliydi. Yurumek islenceydi. Cok zordu cook. 3. Gün öğlen eve çıktık. Ben bebegimi kucagima alamiyordum. Hastanede zaten ten teması yapamadik bebeğim siringayla mama icti hep. Sutum 4. Gün geldi. Ama ben bebegimi kucagima alamiyordum karnima dikis yerime baskıdan canım cok aciyordu. Bebegim de zaten beni emmek istemedi. Hastanede ten teması hic yapamadik gibi birsey. Hic emmedi. İlk ay süt sagdim. Sonra azaldi. Ve herseyi denememe ragmen sutum bitti. Mamayla besleniyor, 5 ay bitti. Sezeryan istediğime ben kendi adına çok pişman oldum kısacası.