Damladogann06 merhaba oğlum 2 yaşındayken 0 kelime. Elimden tutup isteklerini yaptırıyordu. Komutlar sınırlı göz teması sınırlıydı sadece motor becerileri iyiydi. Kitap okumamı severdi o da her gün kitap okumamız ve sürekli etkinlik yaptığımızdan olsa gerek. Şüphelerimle birlikte özel bir psikiyatriye gittik. Gözlemledi bir defa da tanı koymadı tabi 3 ayın sonunda uyaran eksikliği dedi kreş ve özel eğitim önerdi. 1 ay özel eğitime rica ile gittik. Aynı zamanda da kreşe (yaşı küçük olduğu için bende sınıftaydım sadece yemek ve oyun saatine katıldık) 2,5 yaşında okulun ikinci haftası anne demeye başladı. İlk söylediği ve öğrendiği kelime buydu ne kadar ağladım bilemezsiniz. Neyse iki ay da kreş sonucunda yine gittik aynı doktora bişey var veya yok demiyor. Düzelme olduğunu ekranın zaten yasak olduğunu söyledi. 2 yaşına kadar ekrana maruz kalmıştı oğlum. Fark edince değişikliği kapattık. Tablette oyun oynardı mesela büyük küçüğü sayıları renkleri hep oynadığında yapardı ama gerçek hayatta hangisi büyük dediğimizde bilemezdi. O artık ekran içinde bir hayat kurmuş bize ve çevreye olan iletişimi sadece temel ihtiyaçlarını giderecek kadar vardı. Bu ekranları kestiğimizde sosyal hayata karışmaya başladığımızda başka bir çocuğa dönüştü. 3,5 yaşında kendi isteğiyle bezi bıraktı. Kelimeler arttı cümlelere çevrildi. Ama tam anlamıyla yaşıtları gibi değildi. Doktordan aldığım cevaplar beni tatmin etmedi. Devlet hastanesinden psikiyatri bölümüne randevu aldım. Sabah 9:30 da girdiğimiz seanstan 11:45 te çıktık. O kadar ilgilendiler ki tamam dedim ben yerimi buldum. Gelişim testinde bir yaş geride çıktı. Dil anlamında. Hocam dedim nedir bu çocuğun sorunu bişey var ama anlayamıyorum. Dedi ki bende net bişey söyleyemedim açıkçası çok flu. Adına bakıyor komutları yapıyor söylediğim şeyleri yerine getiriyor. Her dediğini yapıp her söylediğine kendince cevaplar veriyor. Doktor sordu aile içinde problem var mı? Bu bizim babasıyla yüzleşemediğimiz bir konuydu. Kaldık öyle ve dedik ki biz bu çocuğun yanında sürekli bağırarak kavga ettik kapılar çarptık bizi duymasın diye de çizgi filmin önüne oturttuk. Ama kapıda bizi dinliyordu. Bu çocuk sustu isteklerini bağırarak yaptırmaya çalıştı kapıları çarptı. Tamam dedi dr çıkın. Yanına iki psikiyatri daha çağırdı onlar da çocuğu gözlemledi en son bizi çağırıp çocukta dil dışında bir problem olmadığını onunda dil terapistiyle düzeleceğini evdeki durumun düzeltilmesi gerektiğini kreşe devam etmesi gerektiğini söyledi. Üç doktorun bu şekilde bana anlatması beni tatmin içimi de rahat ettirdi. Demem o ki siz çocuğunuzu daha iyi gözlemlersiniz içinizin rahat etmediği yerde başka bir doktora gidin. 2 yaşındayken kesin otizim diyecek dediğim doktor uyaran eksikliği dedi ben içimden inanmadım. Ama ekranı kesince dedim evet otizim değil çocuğum. Değil ama normalde değil başka bişeyler yapmam lazım. İstediğiniz sonucu alana kadar peşini bırakmayın. Şuan eşimle boşanma aşamasındayız kabul ederse en kısa sürede bitecek. Çok yoğun ilgi istiyor oğlumuz bu süreçte ondan başka ilgileneceğim birşey istemiyorum yanında