@Yeni_anne09 sadeturkvatandasi Ben psikolojik danışmanım ve böyle düşünmüyorum. Ayrıca instagramda psikologcihancelik’i takip etmenizi öneririm. Evet bağlanma konusu önemli bir mevzudur. Ancak bebek sadece anneyle bağ kurmaz. Sadece belli yaşlar arasında da bağlanma gelişir diye bir kaide yoktur. Çevremizdeki üç beş olumsuz örneği de genele genelleyemeyiz. Demek istediğim bebeğimiz için elbette düzenli tutarlı bir ev- aile ortamı önemlidir büyümesi açısından. Eğer olabiliyorsa bakım veren kişinin sürekli değişmemesi tercih edilir. Ancak bebek sadece anneyle bağ kurmaz. Babayla da bağlanması oluşur, bakım veren kişi şefkatini sevgisini veriyorsa onunla da bağlanma gerçekleşebilir. En küçük bir olayda bebeğim travmatize olur mu diye düşünür olduk. Bunda mesleği psikolog olmayan kişilerin katkısı da çok diye düşünüyorum. (Yanlış anlamayın sizin yakınınız için söylemiyorum bunu) İki üç basit eğitimle kendisini uzman psikolog olarak tanıtan hesaplar o kadar çok ki instagramda ortamda büyük bir bilgi kirliliği var. Lütfen doğru kanallardan bilgi edinmeye çalışalım.
İşe başlama konusu bir annenin verebileceği en zor kararlardan bir tanesi. Bunun kararını sadece siz verebilirsiniz. Bebeğimizi büyütürken kendimizi tamamen dışarda tutarsak, sadece bebek odaklı yaşarsak onlara cidden faydamız olur mu onu da düşünmek gerek. Elbette ilk yıllar bebekle anne bir bütün gibidir hatta ilk yıllar bebekten bi anda bağımsız birey gibi davranmasını beklememeliyiz. Onların biz yetişkinlere, ebeveynlerine, sevgi-ilgi ve şefkatimize ihtiyaçları çok ve bu çok doğal. Ancak çalıştıkça kendisini iyi hisseden, mutlu olan, sağlıklı hisseden bir anne, bebeği üç yaşına ya da okul çağına gelene dek işine gitmezse çok sağlıklı bir insan olur mu? Bebeğiyle geçirdiği zaman diliminde kriz anlarında annenin daha tahammülsüz bir kişi haline gelme olasılığı yok mudur? Hal böyleyken anne çalışmasın bebeğe baksın demek de çok makul gelmiyor.
Bebeğe bakarken sizin kendinizi mutlu hissetmeniz de çok önemli diye düşünüyorum. Parasal mevzulara hayatın zorlu oluşuna girmiyorum çünkü herkesin evdeki gelir gider dengesi yaşama biçimi farklıdır. Şayet çalışırken mutlu oluyorsanız, kendinizi iyi hissediyorsanız, bebeğinizle geçirdiğiniz zaman diliminde çok daha iyi olacağınızı düşünüyorsanız denemeye değer derim. Çünkü bebeğimizin kendisi için saçını süpürge eden anne modeline değil de, kendi psikolojik iyi oluşuna da önem veren anne modellerine ihtiyaçları var diye düşünüyorum. Çünkü onlara kararlarımızla süreci yönetme şeklimizle de örnek oluyoruz. Sizin dışınızdaki kişilerden de sevgi şefkat desteği alabiliyorsa bebeğiniz, evde o düzenli ortam durumunu elinizden geldiğince kurabiliyorsanız, işe gittiğinizde mutlu olup geldiğinizde bebeğinizle kaliteli vakit geçirebiliyorsanız neden iş yaşamından uzakta kalasınız? Başlarda elbet zor olacaktır. Ben şu an ücretsiz izindeyim ben de bebeğim yaklaşık bir yaşındayken işe başlayacağım. Aynı sorular bende de oluyor. Sadece toplumsal olarak sadece anneden fedakarlık bekleyen, anne çalışırsa bebek travmaya uğrarmış bakış açısını anneye yükleyen söylemleri doğru bulmuyorum. Aynı durum tersi için de geçerli bu arada anne işe gittiğinde çok çok mutsuz oluyorsa, deneme süresi içerisinde bir türlü kendisini işe adapte edemiyor eve geldiğinde de psikolojisini iyi hissetmiyorsa bu kadına da “Senin çalışman lazım.” Söylemini doğru bulmam. Annenin iyi oluşu bebeğin iyi oluşunda çok kıymetlidir diye düşünüyorum. Zaten işe başladığınızda şimdi kafanızda olan birçok soru işaretinin cevabı oluşacaktır. Siz de var olan koşullarda en pratik yöntem ne olacaksa, işlerin kolaylığı neyse onu da oturtursunuz. Bir şekilde sizin çalıştığınız şekilde de ev içerisinde düzen oturtmak gayet mümkün görünüyor. Bakıp görmek gerek diye düşünüyorum. Ve tabi bi karar verilecekse bu karar size ait olmalı.