Woody her şey bir anlamla yerini buluyor inan. Hep kötü olmayacağız, olamayız. Hep iyi de olamayız, keşke olabilsek ama ne mümkün?
Bazen, kırıldıklarımızın, üzüldüklerimizin, yıprandıklarımızın sebebi kendimizmişiz gibi hissediyorum. Neden kırılıyorum? Buna neden üzülüyorum? Neden kendimi yıpratıyorum? En önemlisi, bunlara değer mi?
Giden hep benden olduğu sürece inan hiçbir şeye değmiyormuş. Kimse eksilmiyor, kimse ah vah etmiyor. En dibi tek başına görüyorsun, yanında istesen de kimse olmuyor.
Çok yakın, hatta en yakın arkadaşımla görüşmeyi kestik. Sebebi, doğum gününü hatırlamamammış. :) Üzüntülerimi paylaşmak istediğimde, eşi böyle konulardan hoşlanmadığı için “he he” diye beni geçiştirdiği zamanlar geliyor aklıma, kırılsam bile yine de küsmediğim… Sonra bunca şeyin içinde debelenirken unuttuğum doğum günü yüzünden bana küsmesi.
Hiçbir şeye değmiyor ve dediğim gibi her şey bir anlamla yerini buluyor. Fazlalık olarak anlamlandırdığım ve kurtulmayı başardığım her şeyden çok memnunum. İnsan kaybetmekten korkmuyorum, duygularımı kaybetmekten korkmuyorum. Bunlar için korktuğum vakitte kendimi kaybetmişim, buna çok üzülüyorum. Umarım senin için de her şey güzel olur. Olacak. İnanırsan.🙏