Hanımlar merhaba
26 aylık kızım babasıyla ben olmadan asla ama asla dışarı çıkmıyor. Daha önce de belirtmiştim sanırım, belki hatırlayanlar olacaktır. Hazırlanıyor, ayakkabısını giyiyor, kapıyı açıp yolcu edecekken paçalarıma yapışıyor. Gitmiyor asla ama asla gitmiyor.
Annem geldi mesela az önce. Hemen aşağı inmek istediğini söyledi annemi görünce ve gitti de. Babasıyla çıkmıyor ama. Yani ne olacak böyle bilmiyorum. Evde babası ilgilenirken de sürekli beni arıyor. Mutfaktaysam oraya geliyor, tuvaletteysem ışığı kapatıyor önce çıkmam için, çıkmazsam kapıyı açıp giriyor, kapı kitliyse kapıya vurup ağlıyor.
Benim delirmeme çok az kaldı. Boğuluyormuş gibi hissediyorum. Kendimi telkin edemiyorum. Kahve keyfini, yemek yemeyi vs geçtim bir bardak su içsem tepemde bitiyor “anne nerdesin sen” diye. Napacağım? Ne olacak böyle?
Babasıyla vakit geçirmemesini anlıyorum aslında. Mesela bu akşam yine 1 haftalığına köye gidiyor babası. Tatillerini köyde harcamayı seviyor, bilirsiniz. Köye gitmediği zamanlarda da işe gidiyor. Hehehe. Sürekli çocuk benimle. Artık birbirimize yapışık yaşar olduk. Benim kafam kaldırmıyor. İnanın kazan gibi. Başım ağrıyor. Vücudum halsizlikten, yorgunluktan kırılacak. Ne yapacağım şaşkınım.