hiç ama hiç yalnız değilsin. hem buradan okuduklarım hem insanların tecrübeleri… aslında kul hakkı diyen kayınvaliden de düsünmeli ki bu kadar insanın bos boğaz konusması annenin bunca stresi yükü arasında sırtına bıçak saplamaktan baska bisey değil. Çünkü belki olacak biraz bile gelecek sütün varsa üzüntüne sebep oldukları icin onun hakkına onlar giriyor belki , çevremde bir kisi bile bana emziremediğim icin baskı yapmamasına rağmen ben o baskıyı hissettim biliyor musun, cünkü okuduklarım çevremde gördüklerim bilincaltıma yerleşmis. 3 ay zar zor emzirdim hep mama destekli. Bu bilincaltımdakilee yüzünden yetersizlik hissi, bebek saglıklı olmayacak sacmalıgı, bebeğim beni sevmeyecek düsüncesi geldi de geldi, ağlamalar , yapamamak başarısızlık vsvs. sonunda her gün ağlayan tahammülsüz ve mutsuz bir anne oldum.Sütümü ne yaptıysam getiremedim, bu benim elimde değildi denemiştim olmuyordu, ama mutluluk verebilmek cocuguma stressiz günler yaşatabilmek benim elimdeydi. Dedim ki bugün bu iş bitecek. Kabullen ve yoluna bak. Öyle yaptım , gerçekten ruh halim üstümdeki yük öyle kalktı ki. artık tahammülüm sabrım sevgim enerjim daha yerinde. Kızımla hic olmadıgı kadar gülüşür cilveleşir olduk. Aksine daha da yakınlastık. Asla kendini yalnız hssetme ve kimse ne diyor ona bakma, bak hic ama hic yalnız değilsin ve kim ne diyor önemsiz. Kızım mamayla mutlu, saglıklı, ben stressiz ve artık huzurluyum. İyi tarafından düsünüyorum artık biraz daha nefes alabiliyor kızıma yetebilen saglıklı bir anne olmak icin biraz kendime vakit ayıracak zaman buluyorum, inan ki kabullenmekte bitiyor iş.