Maternalmom-_- açıkçası çoğu konuda araştıran, okuyan, okumayı seven biriyimdir ama bu konuda hiçbir yazı okumadığımı şu an farkettim.
Kızımla aramızdaki bağ ne derece kuvvetlidir bilemiyorum, buna bir paha biçemiyorum açıkçası ama kısaca şöyle anlatayım…
Her zaman, her durumda kızımın fikrine saygı duydum, duyuyorum. “O daha bebek” demedim hiçbir zaman bu konuda. Sınırları öğretirken bu sınırlara önce ben dikkat ettim. Hiçbir zaman sesimi yükseltmemeye özen gösterdim. Ağladığında buna müsaade ettim, sakinleşmek için bana sarılmak ister diye hep yanıbaşında bekledim. Nihayetinde de hep gelip sarıldı.
Her zaman gözlerinin içine bakarak onu ne kadar çok sevdiğimi söyledim. Uyuturken masallar anlattım, saçlarını okşadım, teması asla minimum düzeyde tutmadım. Tabiri caizse çok vıcık vıcık olduk hatta temas konusunda. :) Uyandığında şarkılar söyledim, onu uyuduğunda çok özlediğimi söyledim, hep söylüyorum, hislerimi ondan hiç gizlemiyorum.
Yukarıda birkaç yorumda okuduğum kadarıyla da şuna cevap vermek istedim. Mesela ben kızımı uyuturum, o uyuyunca odadan çıkarım. Kameradan izlerim uyanana kadar. Uyanır, bir süre belki uyur diye beklerim. Eğer uyumazsa ağlamaz ama beni çağırmak için. Çünkü onun uyandığını anladığımı ve hemen yanına gideceğimi bilir. Uyanıkken uzanır bekler veya yatağa oturup kapıya doğru bakar. Hiç ağlamaz. Yanına gittiğimde de hemen gülümseyip bi şeyler anlatmaya başlar. Ben de rüyasını anlatıyormuş gibi davranırım. “Neler gördün rüyanda, şekerler çikolatalar yedin mi, kediler köpekler sevdin mi?” gibi şeyler uydururum. Sonra bana sarılır ve ne yapmak istediğini söyler, ona göre hareket ederiz.
Bizim hem evimizin, hem hayatımızın patronu kızımız. Kriz anlarında bile sabır kere sabırlı davranıp incitmemeye, korkutmamaya, zorlamamaya, üzmemeye dikkat ediyoruz. Bu yüzden ben aramızdaki bağ güvenli midir, değil midir bilemiyorum ama çok kuvvetli olduğunu hissediyorum. Birbirimizin limanıyız. Mutluyken de ilk beni arar gözleri, mutsuzken de. Bir karınca görüp sevindiğinde bile göstermek ister bana. Bunu babasına, dayısına, anneannesine veya dedesine yapmıyor ama beni her adımına dahil etmek istiyor.
Onun gözüyle bakıyorum bu dünyaya. Masum, kırılgan, narin, heyecanlı, keşfetmeye açık, bazen krizli, bazen hüzünlü… Tek diyebileceğim her anında yanındayım. Sabırla ve büyük bir özveriyle. Allah onu benden, beni ondan ayırmasın hiçbir zaman.🙏