Janss Öyle mi😟içim pır pır oldu şuan.Allah esirgesin.
Sorunuzla alakalı şöyle örnek vereyim.Oğlum 15 gün evvel lokal anestezi yöntemiyle sünnet oldu.Özellikle operasyon esnasında yanında olabileceğimiz hastane tercih ettim ve nitekim yanındaydık.
Öyle zor geçti ki o ağladıkça babası ve ben eşlik ettik.Başında hemşire ve personel görevliside vardı.
Gözlerini gözümden ayırmadı,elini hiç bırakmadım.Ama hemşire öylesine gaddardı ki işlem bitince paket yapar gibi elime tutuşturdu.Şimdi düşünüyorum ya ben yanında olmasaydım oğlum bu suratsız kadının ellerinde olacaktı yaşayacağı korku misliyle artacaktı.Çok uzattım şöyle bağlıyım,8 aylık bir bebekte bu tip işlemler psikolojik travma oluşturmazmış öncesinde çok araştırmış doktor onayı almıştım.Hakikatten öyle,çok geçmeden unuttu gitti.Aksine daha çok beni istedi emdi,göğsümde uyudu bir güvensizlik yaşamadık.
1 yaş üstünde olduklarında ise daha bilinçli olacaklar ve artık doktor,hemşire gördüklerinde otomatik algılama misali kendileri korkacak.(hepimiz öyle olmadık mı?) Biz asla aradan çıkmamalıyız aksine elinden tutup yanındayım,bitti, hadi evimize gidiyoruz gibi söylemlerle rahatlatmalıyız.
Bence😌🌼Peki sizin fikriniz?