Deletedmom44 Bakın, anneliğin özeti aşağıda.😊
Kitabına Göre Annelik
Hamileliğimde bunların hepsini okuyup, duyduğumda ben de bunları böyle kitabına göre yapacağım diye kendimce karar vermiştim. Ama gerçek hayatta neler oldu neler? İşte benim tecrübelerim:
- Okudum ki: Doğduğunda mutlaka sadece anne sütü verilecek. Yoksa biberona alışabilir veya “nipple confusion” yaşayabilirmiş.
Yaşadım ki: Bebişin kilosu önemli miktarda azalır ve doktor formula ver derse, aynen formula takviyesini dayıyormuşuz.
- Okudum ki: Sallayarak uyutmaya alıştırmamak lazımmış.
Yaşadım ki: İlk 3 ay bebişin uyuması için her yol mübahmış.
- Okudum ki: Bebeğimizi memede veya biberonda uyutmamak lazımmış.
Yaşadım ki: Bebiş uyuyacaksa uyusunmuş, ister memede, ister biberonda, ister bacakta sallanırken…
- Duydum ki: Aman her gak guk dediğinde bebeği kucağa almayın; kucağa alışırmış, şımarırmış.
Yaşadım ki: Kucağa alışma diye diye birşey yokmuş. bebişimizi bol bol kucaklayıp, sarılıp öpecekmişiz. Güven duygusunun gelişmesi için ağladığında cevap verecekmişiz. Sonra çombak zaten kucaktan kaçmak için solucan gibi kıvranacakmış.
- Okudum ki: 6-7 aylıktan sonra gece beslemelerini kesecekmişiz.
Yaşadım ki: Bu lafı edenler yavrularımız gece uyanıp ağladığında mıçlarında pireler uçuşarak beşinci uykularını uyuyorlarmış. Biz ise gidip güzelce beslemeye devam ediyormuşuz.
- Okudum ki: İlk dişler ortalama 6. ayda çıkarmış.
Yaşadım ki: İlk dişler 11. – 12. ayda da çıkabilirmiş.
- Okudum ki: Bebeklere TV seyrettirilmemesi gerekirmiş.
Yaşadım ki: Yavruya yapılacak başka animasyon kalmadığında ve yavru sıkıntıdan sınır küpü olduğunda (az da olsa) TV imdadımıza yetişirmiş.
- Okudum ki: 1 yaşını geçtiğinde biberonla süt/su vermeyi bırakmak gerekirmiş.
Yaşadım ki: Başka türlü süt içmeyi kabul etmiyorsa biberonla vermeye devam edilirmiş.
- Duydum ki: Çocuklar 1 yaşından evvel tuvalete alıştırılabilirmiş. (or: annem, ben, kardeşim vs)
Yaşadım ki: Yavru hazır olmadan hiçbirşeyi zorla yaptıramazmışsınız.
- Düşündüm ki: Biyoloji bilgilerime dayanarak ailede çoğunluk sarışın ise ben de kabak kafalı bebish bekleyebilirim.
Yaşadım ki: Çocuğun kesinlikle sana benzemeyebilir hatta uzak atalarından birine bile çekebilirmiş.
- Düşündüm ki: Sonsuza kadar yavruşumu emzireceğim.
Yaşadım ki: Sütüm tahminimden evvel azalabilirmiş, hatta kesilebilirmiş.
- Düşündüm ki: Bunların hepsini ben tek başına yaparım. Kimseye ihtiyacım yok.
Yaşadım ki: Annem olmasa bu çocuk 2 aylık olmazmıs. Belki olurmuş ama o zaman ben böyle olmazmışım.
- Duydum ki: Ooooo onların zamanında onlar yokmuş, bunlar yokmuş, annelik çok zormuş.
Yaşadım ki: Annelik hala zor.