Ah ahh çalışan anne olmak dünyadaki en zor durum sanırım, kızım 7 aylıktı başladığımda pandemi süreci girdi araya. Şimdiki aklım olsaydı üniyi bitirdikten sonra asla çalışmazdım. Çocuğuma her baktığımda ona iyi bir gelecek verdiğimi düşünmüyorum aksine benden mahrum bıraktığımı görüyorum, oyunlarımızdan şarkılarımızdan beraber gülmelerimizden😭 kredimiz olmasa ücretsiz izin alabilirdim, ki annem aynı apartmanda oturuyor ve annem bakıyor. Bütün gün kızımı özlüyorum eve gelince çok yorgun oluyorum ve kızım 9da uyuyor. Herkes çok iyi geliyor işe gitmek diyor ama ben bir parçam eksik yaşıyorum gün içinde. Postunuza destek olayım derken dert anlattım kusura bakmayın