Arkadaşlar yine sinirlerim acayip bozulmuş durumda. Hastalıktan yeni çıktık o yüzden tahammülüm azaldı sanırım. Oğlum 2.5 yaşında ve bana aşırı bağımlı. Bensiz hala ne oyun oynuyor ne başka bir şey yapıyor. 5 dk kahvaltı hazırlamama bile izin vermiyor. Peşimde ağlayarak dolaşıyor. İstiyor ki kucağımda saçımla oynasın. Tüm gün uzanalım ve saçımla oynasın istiyor. Saçlarımı mahvetti ınu geçtim ama psikolojim gerçekten çok bozuk artık. Benden asla ayrılamıyor. Başkasıyla uyumuyor, başkasından yemek yemiyor. Hiç bir şekilde bırakamıyor. Artık nefes alamıyorum ben ya. Çocuğumda da bir anormallik var mı diye de düşünüyorum zaman zaman. Bu kadarı fazla değil mi? Herkes mi benim gibi? Bana bir fikir verin lütfen