İlk doğumumda böbrek ağrısı şikayetiyle doktora gittim sağ ve sol böbreğimde büyüme vardı ağrısı çok zor oluyor bilen bilir. 38.haftadaydım ve ara sıra küçük kasılmalarım olsada doğuma zaten daha hazır değildim bende bebeğimde. Israrla alttan muayene sonucu maalesef 1 çay bardağının çeyreği kadar suyum geldi açılmam yok ben o panikle şimdi ne yapacağız?dedim doğum yapacaksın bu şekilde eve gönderemeyiz dediler. Hoop doğumhaneye çıkarttılar yürüyorum squat yapıyorum açılma olması için elimden gelen tüm tuşlara basıyorum ama gram ilerlemiyor. Saatler geçiyor önce vajina uyarıcı bir suni sancı verildi ilacın süresini bekledik açılma 1 cm oldu 😂 tabi yine devam ediyoruz yürüme, duş, squat ne varsa. Açılma ilerlemiyor damardan suni sancı veriliyor ve sürekli kontrol için doktor gelip muayene ediyor. 33.saatte bebeğimin kalp atışları bir anda düştü ve beni sezaryen doğuma hazırladılar sadece 2 dakika içinde suni sancılar söküldü ağrı kesici serum takıldı hava takıldı. Sonra kalp atışları düzene bindi ve tekrar suni sancı bağladılar. Devlet hastanesinde sezaryen olabilmek için 36.saatin dolması gerekiyormuş. Tam olarak 36.saatte sezeryan doğuma alındım. Çektiğim o 36 saat sancı acı boşunaydı çünkü doğumun gidişatı belliydi. O kadar yorgun düşmüştüm ki artık gücüm kalmamıştı. Böylesi durumlarda bu yasak neden var bilmiyorum. Bana yada bebeğime bir şey olsa vebalini kim ödeyecekti onuda hiç bilmiyorum. Ben 36 saat boyunca normal doğum yapan insanların can havliyle bağırmalarını ağlamalarını dinledim, hem psikolojik açıdan yıprandım hemde onlar doğuruyor ben doğuramıyorum diye daha çok stres oldum. Burada anne bebek arasındaki bağı korumak için normal doğum önerisiyle getirilen bir yasak varsa annenin psikolojisinin düşünülmesinin daha önde olduğunu düşünüyorum. Sağlıklı mutlu düşünen bir annenin bebeği her zaman mutlu olacak ☺️ Ha keza 1 saat daha dayanacak gücüm kalmamıştı zaten. Benim için her doğum özel ve kutsal. İster tercihen ister zorunlu sezaryen olabilir. Anneysen eli öpecek insansın❤️🙏🏼