hulyaakin biliyorum çok ağır hasta bebekler var bazılarını hastanede yatarken gördüm allahım şifa versin. O bebekleri görmek beni mahfettü zaten. Ne kadar cahilmişim. Doğan her bebek sağlıklı sanıyormuşum meğer. 3 ay iyi dayandım ama artık içimde tuttuğum her üzüntü her hayal kırıklığı dışa vuruyor. Psikolojik olarak çöktüm. Kendi arkadaşlarımla görüşmek içimden gelmiyor sokakşarda hamile insanları görünce avazım çıktığı kadar bağırmak istiyorum. Nasıl bebek getirebilirsin bu dünyaya, çok hasta bebekler var başına bir şey gelse üzülmeyecek misin demek istiyorum. Okuyorum kendimi kitaplara verdim bebeğimin uyuduğu her dakikayı okumakla geçiriyorum. Kaldı ki şu an nöbetlerimiz yok doktorumuz iyi olduğunu söylediği halde bu kadar bunalımdayım. Aklımı yitirmek üzereyim. Hiç isyan etmedim ama sebebi ne olabilir neden başımıza geldi diye düşünmekten uyuyamıyorum. Sizin sebebi belli en azından biz de öyle bir durum da yok. Neden neden nedenler kafamın içinde dönüp duruyor. Sizin de başınızı şişirdim. Allah kimseyi evladıyla sınamasın çok zor.