ulanhayat ben kendi vücuduma değil de 3,5 yaşında oğlum var sürekli ona hastalık yakıştırıyorum. Doğduğundan beri. Emeklemedi diye dmd mi acaba dedim kas hastası mı acaba dedim. Ki zamanında yürüdü emeklemeden. 14 aylık oldu arkadaşlarından daha az keliwmsi var ve ellerini heyecanlanınca döndürüyor diye aylardır otizm sanıp ağlıyordum sürekli doktorlar araştırıyordum, bir gün doktora sordum şeker gibi çocuğun var sen bence tedavi ol bu çocuğun ptizmle alakası yok dedi. 2,5 yaşında bülbül gibi şakıdı. Geçen aylar dehb den şüphelendim acaba oğlum hiperaktif mi dikkat dağınıklığı mı var diye düşünüp buraya binlerce post açtım. Oğlum sadece normal şekilde hareketli ve kitap etkinliklerini az yapıyor diye böyle düşünmüştüm. Şimdi geriye dönüp baktığımda bunların bana beynimin bi oyunu olduğunu görebiliyorum ama beynimdeki düşüncelerin önüne geçemiyorum. Anlatamıyorum kimseye. Sürekli oğlum ya ilerde hasta olursa ya tanı alırsak ya özel çocuk olursa, diye ödüm kopuyor. Şimdi de beynim oğlumun çölyak olduğunu söylüyor. Oğlum zayıf ve uzun süren kabızlık yaşadık acaba çölyak mıdır diye kafayı yedim. Belki de bu da beynimin bi oyunu ama ben her dönem bi şey çıkarıyorum. Çok yorucu çok yıpratıcı bi süreç. O benim canım her şeyim. Çok sevgimden mi oluyor böyle diye düşünüyorum. Geçen sene bi sene ilaç aldım paxil kullandım iyiydim bırakalı birkaç ay oldu. İyiydim ama son zamanlarda yine böyle düşünceler gelmeye başladı. Oğluma yine taktım. Sizce anksiyete mi bu