atarepla 28 aylık. Evde hiç açmadım ben. Dışarda vs gördü tabii ki ama şok olmadı niye şok olsun tam anlamadım ama. Durdu, karşısında baktı, gitmemiz gerektiğinde de hadi baybay diyelim dedik ve gittik. Evdeki TV yi de 2 ay önce kayınvalidem ben ehliyet kursuna gidsrken 2 hafta açmış. Günde yaklaşık yarım saat kadar. Ben gelince kapattık. Kayınvalidem gidince de “bunu sadece babaanne açabiliyor, ben açamam” dedim ve sorun olmadı.
Ben 24 aylıkken günlük 20 dakika açmayı denedim. Ufaktan başlayayım dedim ama 2 haftada ağlama krizleri arttı, odak süresi bozuldu ki normalde çok iyidir odak süresi. Bir oyunda 40 dk 1 saat oynadığımız olur. Bir şeyleri ağlayarak yaptırma başladı ve en önemlisi gece Uykudan rüya görerek uyanmalar başladı. 2 haftanın sonunda tekrar kestim ekranı ve izlettiğime pişman oldum çünkü odak süresini geri toparlamak, ağlama krizlerini düzeltmek daha çok yordu beni. Artık büyüdüğü için ev işlerinde de bana eşlik ediyor ve günler daha kolay geçiyor bizim için. Zaten 18 aylık olduktan sonra hiç ihtiyaç dq duymadık açıkçası. 18 aylık olana kadwr oyalamak çok zordu ama o aydan sonra oyuncaklar ile amacına uygun oynamayı öğrendiği için her ay daha da kolaylaştı bizde süreç. Şimdi gittiği yere kadar devam diyorum artık. 3 yaş olur 5 yaş olur fark etmez. Oyunlarla onun odasında günler güzel geçtikçe, TV yi aramıyoruz. Zararından vs değil. İhtiyaç duymuyorum artık 🤷♀️