shrhyt Geçen sene Ağustos ayında oğlumu br kreşe verdim. sürümden kazanma mantığı ile fazla öğrenci,uyguna fiyat vardı. benim oraya verme sebebim sahibi babamın arkadaşıydı ve o kadın benim çocukluk zamanımda bile bu kreşi (anaokuluydu o zamanlar) işletiyordu.
yaz ayı olduğu için oryantasyon sürecinde bahçede oluyordum ve bu gözlerimin gördüğü şeylere hayret içinde baktım.
her yaştan bakın her yaştan çocuk vardı 6 aylıktan 7-8 yaşa kadar (okul olmadığı için aileler yaz okulu olarka vermiş)
bir gün bir çocuk mama sandalyesinde kendini nasıl parçalıyor,ağlıyor var ya,sümükleri ağzına girmiş ve en son mama sandalyesinden ayağa kalkmıştı ben tuttum,başka bir tarafta çocuklar bişeyler anlatıyor diye bağıran öğretmenler..
oryantasyon sonraıs oğlumu tam gün sonunda kreşten almaya gittiğim her gün sonunda bakın istisnasız her sınıfta tv açık oluyordu. hatta çok ağlayarak sınıfa girdiği bir gün bana özel video attı arabalarla oynarken,arkada son ses tv açık diğer arkadşaı tv izliyor.
ben çocuğumu ekransız büyüten biriyim,ekran görmesini istesem kreşe nedne vereyim?
büyük çocuklar okulun dışına caddeye çıakrdı kimsenin ruhu duymazdı
ve en fazla 3 hafta dayanabildim bu ve bunun gibi bir sürü saçmalığa
ben alıyorum oğlumu dedim,bir çocuğa bağıran öğretmeni haşladım ve oraya çocuğunu gönderen arkadaşlarımıda uayrdım( hepsi göndermeye devam etti)
sonra uzun araştırmalaırm sonucu başka bir okul buldum,oğlum orada da ağladı başta ama sonra alıştı hep mutlu oldu.
ara sırada gitmeme isteği oluyordu ama bunun sebebini öğretmenizimiz farkedip çözdü.
şimdi 2 . dönemine başladı o okulda,inanın içim çok rahat her okulu yaftalamayalım ama bence çocuklarımız bize bir şeylerin yolunda giidp gitmediğini bir şekilde gösteriyorlar. gerçekten hepimizin karşısına Doğru insanlar çıksın.. doğru öğretmenler ile başlansın bu yolculuğa..