Anneliğe hemen alışabildiniz mi ?

serendipity16 · 2024-06-25T15:42:53+00:00

Merhaba ben 42 günlük taze anneyim evet hala lohusalık devam ediyor zaten bu düşünceler için çok erken biliyorum ama ben sanırım lohusa depresyonunu baya ağı...

Mrvsmt2502

serendipity16 bunu açıkça söylemekten çekiniyorlar aslında. Yani ben bebeğime alışamamıştım eski hayatımı özlüyordum bunlar normal ama birisine söylemek istemezdim anlamazlar diye. eşime söylemiştim kendimi anne gibi hissetmiyorum bakıcı gibiyim aşçı temizlikçi gibiyim diye bunalımdan dolayı böyle oluyor. Kendinizi zorlamayın çok doğal bunlar

serendipity16

Mrvsmt2502 evet aslında çoğu kişi dile getirmiyor böyle düşüncelerde olsalar bile ben de 1 2 arkadaşıma söylüyorum eşime zaten hep söylüyorum genellikle ona ağlıyorum o da hak veriyor çünkü o da aslında benim gibi zorlanıyor sağ olsun çoğu şeye yardım ediyor bir de o yardım etmese herhalde daha da zorlanırdım. bir de biz yani rahatlığa çok alıştığımız için ister istemez şu an bambaşka bir hayatımız oldu ama özellikle büyükler işte bu kafayı anlamaz evlat nimet’tir şükret o gözle bakıyorlar tabi

serendipity16

Minel-inannesi aslında böyle düşüncelere girince kendime kızıyorum insanlar yıllarca çocuğu olsun diye uğraşıyor sana çok şükür Allah bir çocuk nasip etmiş sen hala şikayet ediyorsun diye ama hamileyken bu kadar zor olacağını gerçekten tahmin etmiyordum hamileyken mesela daha yoğun duygular yaşıyordum şu an sanki sadece şikayet ediyormuşum gibi düşünüyorum tabii ki her çocuğun her dönemi farklı belki 1 2 ay sonra daha başka şeylerden şikayet edeceğim. Aslında hafta sonları eşimle hep geziyoruz hatta çok daha küçüktü ilk dışarı falan çıkardığımızda ama ben tek başıma alıp pek fazla çıkamıyorum bebek arabası da bayağı büyük hantal bir şey indirip kaldırmak zor oluyor en fazla markete gidiyorum sağlık ocağına falan gidiyorum ama büyüdükçe daha fazla beraber dışarı çıkmayı isterim gezmeyi sevsin 😀 Allah hepimizin yardımcısı olsun kalbimize ferahlık versin

Minel-inannesi

serendipity16 kizim için söylüyorum bebek arabasindan nnefret ediyodu. Bebek arabasina degil igneli ficoya atmisiz gibi feryat figan parmak kadar boyuyla🤣 3aylik dolana kadar sling, 4.aydan sonra biraz minyon oldugu icin yenidoğan aparatiyla solomombaby ergonomik kanguruya gectik. Bu kadar aydir bebek arabasina binmesi sayilidir. Yasini gectikten sonra globber 4in1 almistik onu severek kullanmaya devam ettik😊

Mrvsmt2502

serendipity16 iyisiyle kötüsüyle kendinizi zorlamadan akışına bırakın her şey düzene girecek 🥰

serendipity16

Minel-inannesi Çok şükür bizimki bebek arabasını seviyor zaten genellikle uyuyor hem normal arabada hem de bebek arabasında sadece araba falan bir yerde duruyorsa mesela kafeye falan oturduğumda hareket bittiği için uyanıp ağlamaya başlıyor ben ondan çekiniyorum biraz yani dışarı çıkınca sadece yürümem gerekiyor bir yerde oturunca hemen uyanıyor ben biraz daha büyümesini bekliyorum arabayı değiştirmek için bununla gerçekten zor joie travel var bizde kabin boy hafif bi araba alıcam inşallah

Sunam

serendipity16 kimse mükemmel değil inan ki hepimiz yetersiz yorgun uykusuz bazen bitmiş hissediyoruz ama bebeğinizin size ihtiyacı var bazen zor ama özel ve çok güzel bir duygu ev dağılır toplanır geçen zaman geri gelmiyor her gün yeni birşey öğreniyolar bizede öğretiyolar size çok ihtiyacı var bakımı herşeyi size muhtaç onu siz istediniz ve zamanla herşey oturuyor inan ben de bazen ağlıyorum â’zam çok şey öğreniyoruz beraber

serendipity16

Sunam aslında ben ev işlerini falan çok takan biri değilim benim asıl derdim kendime zaman ayırmamak yani afedersiniz bir tuvalete gitmek bile çok zor o yüzden hep böyle mi olacak kafasına giriyorum bir parça yemek yemek için sürekli uğraşıyorum falan bunlardan dolayı yoksa çok şükür ev dağılmış yemek olmamış eşim falan da bunları takacak bir insan değil. ama oturup bir kahve içmemek dizi izleyememek bile beni üzüyor çünkü böyle şeyler bana mutluluk veren şeylerdi ama dediğiniz gibi bir bebeği biz istiyoruz o yüzden bize muhtaç mecbur iyi de olsak kötü de olsak bir şekilde bakacağız zaten onların sevgisi olmasa bu kadar şeye katlanılmaz da herhalde

Sunam

serendipity16 kesinlikle bende eşimle bazen birbirimize zaman ayıramıyoruz asla yanlız kalamıyoruz ama eskiden mi şimdi mi kesinlikle şimdi vakit buldukça izin günü işlerimizi bitirip dışarı çıkarız yada evde çocuk uyurken vakit ayırmaya çalışırız ve eski hayatımıza asla dönemiyecez artık anne olduk hep öyle olmaz geçer elbet biraz kafanızdaki sesleri sustırun inanın bebeğiniz de sizde daha mutlı olursunuz ben ilk başlarda öyle değildim geç fark ettim ama şuan keşke zaman’ın da yapsaydım kafamın içindeki sesleri sustursaydım diyorum

meltemuysal

serendipity16 yemin ederim beni anlatmışsın bi an lan ben mi yazdım oldum ilk 1 ay sabah akşam ağladım çok isteyerek oldu doğması için gün bile saydım ama asla beklediğim gibi olmadı çok zormuş bende keyfime çok düşkün biriydim kimse kınamasın lütfen ama ben sabaha kadar oturup öğlene kadar yatan bir insandım suan 59 günlük oldu hala alışamadım sanki hayatım artık tamamen bitmiş gibi sürekli gün bitsin diye saate bakıyorum bebeğimi çok seviyorumm hatta vicdan azabı çekiyorum hislerimi ya hissediyorsa diye ama inanın istemli olmuyor ben eşimle telefonda PUBG oynamayı bile özledim ya o bile değerli geliyor suan bilmiyorum psikolojik destek alsam düzelir miyim

serendipity16

meltemuysal ah ah resmen sen bensin o kadar iyi anlıyorum ki kötü de olsa yalnız olmadığımı bilmek iyi geldi 🥲 aynen bizimki de zaten isteyerek özellikle ben artık zamanı geldi diyordum hatta hamilelikte bir şey olacak diye çok pimpirikliydim habire hastaneye giderdim 15 günde bir görmek isterdim. Bende inşallah duygularımı hissetmiyor diye düşünüyorum aslında onların bi suçu yok biz bu kadar zor olduğunu bilmiyorduk. Aynı şekil bende öğlene kadar yatardım hatta çevrem yat yat çocuk olunca yatamazsın derdi haklılarmış sabahları habire kalkmakta beni zorluyor eskiden gece 3’ten önce yatmazdım şimdi 11’de uykum geliyor 😂 valla bende eşimle oturup dizi izlemeyi çay içmeyi özledim ne zaman çaya otursak oğlum muhakkak uyanır ya da ağlar 😂 eşim eve gelsin diye bende hemen gün bitsin istiyorum benim ailemde yakınımda değil hani onlar yakın olsa yine daha rahat olurum onlar gelir ben giderim falan

meltemuysal

serendipity16 bebekle dışarı da çıkıyoruz ama keyif alıyor muyum diye sorarsan hayır sürekli onu gözetim altında tuttuğum için alamıyorum 4 senelik evliyiz bende bazen diyorum acaba evlenir evlenmez olsaydı daha mı iyi olurdu şimdi geç olunca evliliğin değişiyo eskisi gibi olmuyor ya o zoruma gidiyor ben eşimle arkadaş gibiydim bogusurduk bile birlikte yemekler tatlılar yapardık saatlerce şimdi bi makarna yiyoruz onuda hızlı hızlı yiyorum ki çocuk uyanırsa aç kalırım diye zaten bak 2 aylık anneyim nerdeyse 76 kilo ile doğuma girdim stresten suan 62 kiloya düştüm mide ağrısından endoskopi sırası aldım normal şeyler yaşamıyorum bide gurbetteyim eşim işe gidiyo nöbete gidiyo annemde gitti 10 gündür yok bağıra bağıra ağlayasım var

sencokbiliyon

meltemuysal ayyy sen tam olarak bensin. Ben de gurbetteyim. Eşim nöbette. 24 saat evde bir başımayım ben. O lohusa depresyonunun en ağırını yaşadım. Hiç geçmeyecek sandım. Kimselere itiraf edemedim duygularımı. Burada herkes geçecek demişti. İnanmamıştım. Geçmedi. Ama minimuma indi biliyor musun. Şuan 3 ay 19 günlük. Çok daha iyiyim. Arada sabahları stresten 5 gibi uyanıyorum. Balkonda bi sigara yakıyorum. Bugün nasıl geçecek diye. Ağlamaklı oluyorum. Ama sonra o gün öyle bir geçiyor ki. Mesela bugün. Tam olarak bu dediğimi yaşadım. Eşim sabah 7 de nöbete gidecekti. Ben 5 te uyanıp balkonda sigara yaktım. Ben bugün napıcam diye. Ama bak akşam oldu bebeğim gece uykusuna yattı bile. Rabbim düşmanıma yaşatmasın, yahu be zor günlerdi. Perişandım bir başıma. Kimsem yoktu yanımda. 15. Gün herkes gitti. El kadar bebeyle bir başıma kalmıştım. Sahiplenememiştim. Bağrıma basamıyordum yavrum diye. Her şeyin ilacı zamanmış. Hepimiz düzeleceğiz inşallah ❤️

serendipity16

meltemuysal aynısı ya bizde özellikle hafta sonları dışarı çıkıyoruz ama yok maması yok uyandı mı ağladı mı sıcakladı mı derken gezmekten de bir şey anlamıyor insan. Ben iyi ki erken olmamış dedim ya hiç değilse eşimle çok şey yaptık baya doyduk evliliğe hemen olsa daha çok strese girerdim kendimi biliyorum benim sadece düşündüğüm acaba genç olsam daha mı sabırlı enerjik olurdum 29 yaşındayım. Gurbette daha zor ya benim ailemde çok yakın değil ama ayda 1’de olsa görüşüyoruz Allah yardımcınız olsun

serendipity16

meltemuysal bi de emzik verme mama verme diyenler var valla onlar olmasa iyice kafayı yerdim ben hiç değilse emzikle oyalanıyor mama yiyince daha mutlu daha uzun uyuyor

meltemuysal

sencokbiliyon sigara da içemiyorum emziriyorum diye herkes çok şey söylüyor arada tek tük içiyorum o bile iyi geliyor gurbettekilere daha zor bence annelik isterdim ki ailemle aynı şehirde olayım canım sıkıldığında ablama gideyim anneme gidip sıcak çay içebileyim ama ne mümkün kahvaltı bile yapmıyorum nesquik cici bebe ile hayatımı devam ettirmeye çalışıyorum kendimi çok suçladım kendimi tokatladım bile nasıl bu kadar iraden zayıf olabilir nasıl alışamazsın diye ağlayıp

meltemuysal

sencokbiliyon bide Maraş depreminden etkilendik biz yakın şehirdeydk sonrasında tayin çıktı da batıya geldik yine deprem bölgesindeyiz eşim nöbete gittiğinde kafam da 50 sekme birden açılıyo deprem olursa napcam diye burda da yaşadık deprem duvarlarımda sıva patlağı oluştu 1.5 senelik bina da düşününnki ne diyeyim hayat herkese aynı yerden bakmıyor demek ki gurbette her duyguyu yaşamak varmış

melamu

serendipity16 tamamen aynı şeyleri yaşadım iki sene istemedik sonra oldu ve dediğin gibi bi anda hayatımız rahatımız alt üst oldu 2 buçuk aylık oldu kızım yeni yeni alışıyorum diyebilirim. Onu çok ama çok seviyorum ama ilk zamnlar ağır depresyon yaşadım kabullenemedim bebeği de sorumluluğu da ama zamanla alışıyor insan kucağında uyuduğunda güldüğünde canı acıdığında anlıyosun anneliği zamanla geçecek yalnız kalmamaya çalış her türlü yardımı kabul et çekinme yardım istemekten sabırlı olmaya çalış alışıcaksın unutma o minicik bi melek ve sana bağımlı bu özel bi şey

serendipity16

melamu insan cidden böyle olduğunu kimseye söyleyemiyor çünkü bizim toplumda ayıplanır bazen instada yoruldum çok zor diye paylaşım yapan anneleri bile linçliyorlar ama ben eminim çoğu anne bu duyguları yaşıyor. Evet tabi ki bize muhtaç bi melek artık daha çok beni takip edip gülüyor çok mutlu oluyorum ama sabah 5’te kalkınca uyumayınca da ağlayasım geliyor 😂 benim en büyük hatam dışarıya güçlü gözükmek oldu annem mesela bir hafta yanımda kaldı daha sonra da bir hafta eşim izin almıştı annem ihtiyacın olduğunda çağır dedi ama ben yok tek başıma bakarım bakmak zorundayım elbet baş başa kalacağız falan diye annemin tekrardan gelmesini istemedim çevremdeki çoğu kişi sezaryan olmama rağmen ne çabuk toparladın ne güzel bakıyorsun falan diye hep düşündüler halbuki içten içe hiç öyle değildi ama ben hayatım boyunca böyleydim hep bir şeyleri tek başıma yapmaya alışmıştım o yüzden sanırım kimseden yardım istemedim ama bu konuda pişmanım

mooomm01

serendipity16 5+11 günlük ben hala alışamadım anneliğe eşimle film izleyemiyorum diye çok ağladım

serendipity16

mooomm01 basit gözüken rutinleri bile yapamamak insanı çok üzüyor cidden özellikle eşiyle vakit geçirmeye alışan çiftler için

serendipity16

Mrvsmt2502 inşallah sağolun 🤍🤲🏻

serendipity16

meltemuysal hangi şehirdesiniz ?

Beyzaveduru

O kadar haklısınız ki yazdıklarınızda. Anneliği hemen kabullendim diyebilirim ama evlenir evlenmez hamile kaldım eşimle doyasıya sarılıp uyuyamadım. Doyasıya gezemedik. Bunlar içimde ukte. Kızımı çok seviyorum onsuz hayatım gerçekten de anlamazmış ama sabah 6 da kalkıp kahvaltı hazırlamak çok zor ya🥲🫠 bu arada sürekli ağlıyorum diyorsunuz psikiyatriye görünün bence depresyon olabilir. Büyüdükçe gülüyorlar oynuyorlar ya hem çok mutlu oluyorsunuz hem heşeye onunla anlamlaşıyor. Normalde sokakta gördüğün kedi sıradan kuşlar doğalken bebekle her gün yeniden şaşırıyorsun. Biraz daha sabır

serendipity16

Beyzaveduru işte sevgi ve yorgunluk hepsi birleşiyor annelikte sanırım. Bende büyüdükçe duygularımın değişeceğine eminim çünkü bizimle iletişimi arttıkça insan daha mutlu olur ama ilk zamanlar gerçekten zor. Valla düşünmedim değil özellikle geçen gün nefesim kesilene kadar ağladım nefes alamaz oldum ama ona bile nasıl fırsat bulucam dedim 🥹

Unicorn67

serendipity16 herkes bunları hissediyordur ben de çok isteyerek çocuk sahibi oldum dediginiz gibi benimde uzun sürdü v.s ama doğumdan sonra adapte olamamistim çok yakınlaşmak istememiştim sıkılmıştım falan birde tek baktım hep sadece eşim vardı yanımda çok yardımcı oldu ama sonra sonra geçiyor inanin anne olmak çok zor ama çok güzel birşey

serendipity16

Unicorn67 bende hep tekim eşimde geç geliyor sabahları erkenden gidiyor böyle çok daha zor tabi inşallah geçer dua etmekten başka elimden bir şey gelmiyor

Mnktrtaaa

serendipity16 aynı şeyleri yaşayan +1 ben varım 4 aylık olduk hala ağlarım eski çalışma sosyal hayatımı özlüyorum gezmelerimi süslenmelerimi geçicek heralde sadece yalnız değilsin birde benim bebeği süt alerji ve çoklu gıda alerjis var hiçbirşey yiyemiyorum sütümden ona geçiyor o kadar zor ki bi ara hergün ağlıyordum hergün ama sevgim anlatılmaz dünyayı oynatırım annelik delilik başka açıklaması yok ama ilk 40 gün eziyetti şimdi daha güzel daha bilinçli ama bende çok sorguladım ve bunun sevgimizle ve annelikle alakası yok eskiyi özlemek bence çok doğal

serendipity16

Mnktrtaaa geçen gün eski fotolarıma bakıyordum dedim ki ne güzel ya tek derdim giyinip süslenip gezmeye gitmekmiş foto çekilmeyi çok severim mesela şimdi dışarıda ona bile hevesim kalmamış kombin falan yapmak hak getire zaten. İşte biraz da bebeğe bağlı uslu sakin sorunu olmayan bebeklerde herhalde daha çabuk adapte olunuyor bizimde beslenme sorunu var sütüm doyurmuyor mama veriyorum bu konu da canımı sıkıyor hep üzülüyorum niye sadece benimle doymuyor diye. İnşallah zamanla her şey daha iyi olur düzelir

serendipity16

Sunam işte ben henüz şimdiki hayatım daha güzel diyemiyorum hala eskiye özlem var. Bebeğimin henüz bi uyku düzeni de yok hani böyle uzun uzun uyusa bir şeyler yapmaya fırsat bulucaz ama çoğu zaman çay içmeye bir şeyler izlemeye oturunca hemen uyanıyor ağlıyor. Kafamdaki sesleri susturabilsem keşke

Usnac1995

serendipity16 Posta girince bir sevindim. Yorumlara baktım da benim gibi olan anneler de varmış, oysa ki herkes iyi ki anne olmuşum , dünyanın en mükemmel hissi bu yazıyordu. Kendimi çok kötü hissediyordum. Çocuğu haketmediğimi düşündüm çoğu kez. Benim kadar adapte olamayan varmıdır bilmem. Ama geçiyor. Şuan 21 aylık aman Allahım onsuz bir saniyemi düşünemez hale geldim. Evet hala çok zorlandığım zamanlar var ama gelip bana sarılıp öpüyor ya cidden unutuyorum o an . Yani geçecek, belki geç olur ama geçer. Benim alışmam 10 ayı buldu

serendipity16

Usnac1995 yazıyı yazarken linçleyen olur diye düşünmüştüm ama yazıp rahatlamam lazımdı bende yorumları okuyunca yalnız olmadığımı bilmek iyi hissettirdi. Evet herkes o role bürünmüş ya da kolay adapte olmuş gibi davranıyor insan o zaman sorun bende mi neden aynı duyguları hissetmiyorum diye düşünüyor. İnşallah zamanla geçer buna çok ihtiyacım var tabi ki yenidoğan olunca oda bende yeni hayatımıza ancak alışmaya çalışıyoruz bende uyuduğunda özlüyorum canı yandığında içim gidiyor ama eskiye özlem hep var

Sonraki Sayfa »