On buçuk aylık oğlum var kızlar. Biraz zor bir bebekti annem sağolsun doğduğu günden beri nerdeyse her gün geldi bir kaç saat bile olsa. Evlerimiz çok yakın birbirine ve annemin tek cocugu benim bebeklere çocuklara bayılır bir de kendi torunu olunca gerçekten baya bi çok seviyor. Allah ragzi olsun ondan elim,ayağım,her şeyim annem. Annem geldiği zaman bende hayliyle temizliktir, yemektir,duştur o işlerimi hallediyorum annem de bebeğimle ya oynuyor ya dışarıya çıkarıyor çok güzel avutuyor anlayacaginiz. Sorun şu ki bebeğim anneme çok alıştı yani bir gün gelmese evde durmuyor sürekli ağlıyor. Bende oynuyorum gezdiriyorum ama annem çok güldürüyor çok güzel oyunlar oynuyor ve tabi ben ev işleriyle ugrasirken annem de gezdirdigi için sanırım mesela annemin kucagindayken çağırıyorum ama bana gelmek istemiyor ya da bana gelince anneme gitmek için agliyor bu durum çok zoruma gitmeye başladı annem kapıdan evine giderken başlıyor ağlamaya eve gelirken de çok seviniyor kapıda ama misal ben giderken kapıdan o kadar çok ağlamıyor ya da geldiğime o kadar sevinmiyor hatta bazen oralı bile olmuyor. Hatta yakın çevrede de bu durumu görenler belki anneannesini annesi sanıyor diyolar çok canım sıkılıyor bu duruma. Ne yapmam lazım