Ben de ilk defa içini dökmek istedim. Doğum yapalı daha 28 gün oldu. 3,5 yaşında oğlum ve 28 günlük de bir kızım var. Annem bir hafta kalıp kardeşimin de doğumu olduğu için Çanakkale’ye gitti. O kadar zorlanıyorum ki. Her gün günleri sayar oldum. Bugün 25 günlük oldu, bugün 26 günlük oldu gibi. Sabah kahvaltıyı bile zor hazırlıyorum bir yandan bebek ağlarken yetişemiyorum hiç bir şeye. Oğlum olmasa kahvaltı bile hazırlamayıp ayakta bir şeyler yiyerek geçiştireceğim ama onu da yapamıyorum. Kızım gündüzleri bir uyanınca uyutmak imkansız oluyor. Yatırdığım an ağlamaya başlıyor. Kucağımda olduğunda sesi çıkmıyor. Kendimi eve hapis gibi hissediyorum. Dışarı çıkmak uzunca bir süre imkansız gibi oldu bana. Oğlum da herkese vurur oldu. Çocuğun huyu bir anda kardeşi gelince değişti. Gece uyurken altına işemiş. Sadece 2,5 saat uyuyabildim dün gece. Bugün gündüz de 3,4 kere damla şeklinde altına kaçırdı sürekli🤦♀️🤦♀️🤦♀️ O kadar bunalıyorum ki. Bu zaman nasıl geçecek hiç bilmiyorum. Temizlik takıntım da olduğu için her şeyi yapmak istiyorum. Fakat yemek zor yapıyorum. Çamaşır zor yıkıyorum. Evi zor süpürüyorum. Kısaca her şey o kadar zor ki ÇOK ZOR. İsyan etmek de istemiyorum. Bu günler nasıl geçecek bilmiyorum. Eşim de iş konusunda rahat kendi işi olduğu için. Çocuğu bile kucağına almaya korkuyor maalesef. Reflü yatağıyla ayağında sallıyor ancak işim olduğunda yarım saat gibi. Her şey benim elime bakıyor anlayacağınız. Allah sabır ve güç verir umarım ben, benim gibi olan ve daha da zor durumda olan bütün herkese 😥🤦♀️😞😞😞