sglkc bu size ve ne beklediğinize. Nasıl bir anne olduğunuza bağlı. Ben kızım ilk kreşe başlarken, öğretmen değişikliği çok olmasın, öğretmenini sevsin, mutlu gitsin gelsin istedim. Ne öğrenebilir ki 3-4 yaşında,oynasın yeter diyordum. Yemek de önemliydi. Kızımın ilk gittiği kreşte şeker kullanmıyorlardı, tatlılar Meyve ile tatlandırılıyor, cevizler okulun kurucusunun bahçesinden geliyor, yumurtalar bahçede tavuktan toplanıyor flndı. Çok hoşuma giderek kızımı yazdırdım. Bir sorun da yaşamadık kreşte. Ama kızım sadece öğretmeniyleyken kreşte güvende hissediyordu. Kapıdan öğretmeni teslim alıyor akşam kapıya öğretmeni bırakıyor. öğretmeni kapıya gelmezse o gün girmek istemiyor fln. Sınıftada 1 tane arkadaşı vardı. Sadece onunla oynuyor diğerleriyle daha mesafeliydi. Hatta bir gün okul müdürü arayıp kızımın biraz sosyalleşmesi için destek almamız gerektiğini söyledi. Yapısal olarak hemen uyum sağlayamaz yeni ortamlara ama kreşte de hiç bir açılma olmadı.
6 ay kadar devam etti kreşe, sonra evimize daha yakın ve çok popüler bir kreşten bizim için yer açıldığını söylediler. Ben aslında bu kadar kalabalık ve yıllarca sıra bekleyerek kayıt yaptırabileceğim bir kreşe çok sıcak bakmıyordum. Ama iki arkadaşımın çocuğu ordaydı ve bana çok ısrar ettiler gönder diye. Hem evime yakın, hem saatleri daha esnek ve diğer kreşte de çok birşey alamadığımdan yeni kreşe yazdırdım.
Bu kreşte kapıda başka görevli karşılıyor, sınıfına kendi gidiyor öğretmen sınıfta bekliyor. Tuvalette başka bir yardımcı yardım ediyor. Bu saydıklarım benim ilk kreş aradığımda kesinlikle istemediğim şeylerdi. Ama şu an o kadar çok faydası olduğunu gördüm ki. Kızım ilk başta merdivenden tek çıkmaya korktuğu için kreşe gitmek istemiyordu ama tabii sebebin bu olduğunu anlayamadık. Bunu okul çözdü, ve kızıma ona göre destek verdiler. Ve güçlenmesini sağladılar.
İlk kreşe başladığı zaman ile şimdi arasında çok fark var(1,5 sene oldu bu kreşe başlayalı)
Tek bir kişiye bağlı kalmıyor, okuldaki bütün öğretmenlerine güveniyor. Herkesi tanıyor, herkesle bir iletişim halinde. Ve gayet sosyal bir çocuk. Demekki diyorum okulun desteği de bu sosyalleşmede öenmliymiş çünkü ben çocuğum sosyalleşsin diye destek almadım. Tabii aileler dışarda buluştuk hep ve hepsine gittim.
Okul kalabalık, ama mutlu gidiyor kızım. Keyfi yerinde. Öğretmeni olmadığında bölüştürüp başka sınıflara paylaştırıyorlar o bile eğlence gibi geliyor. Bunun yanında birçok şey de öğreniyor. Kendi kendini sakinleştirmeyi, duygularını ifade etmeyi. İstemediğinde istemiyorum demeyi, hakkını korumayı…
Ayılar, biraz ingilizce, hayvanlar vs. Yani akademik olarak da ekaik kalmıyorlar.
Mesela okulda gösterişli kıyafet gitilmesini istemiyorlar, ya da oyuncak getirilmesini. Bunları çocuklara çok uygun bir dilke anlatıyor ve çocuk kendi zaten götürmüyor. Eşitliği ön plana koyuyorlar. Doğum günlerinde kesinlikle dışardan pasta kabul etmiyorlar, okul içinde çocuklarla beraber kekin üzerine kendileri krema sürüp hep beraaber pasta yapıp onu üflüyor doğum günü çocuğu.
Aile whatsapp grubu kurmamızı istiyorlar ve o grupta okul yönetimi veya öğretmen olmuyor, aileler kendi arasında konuşsun kaynaşsın, okulla ilgili bi sıkıntı varsa paylaşsın ve bize öyle iletsinler diyorlar. Çoğu okul aile whatsaap grubu istemiyormuş.
Ailelerin çocuklarla dışarda buluşmasını görüşmesini teşvik ediyorlar. Ev oturması yapın diyorlar.
Anne babalar için de aylık o ayın teması kapsamında eğitim düzenliyorlar. Bizi de geliştiriyorlar. Çok ihtiyaç varsa bireysel koçluk gibi birebir sizi yönlendiriyorlar.
Yemek konusunda şekersiz vs bir okul değil ama klasik ev yemeği yapıyorlar. Ya da hergün bir sürü fotoğraf atmıyorlar. Sadece 1 tane cideo atıyorlar. Çocuk ne yedi yemedi takibi yapmıyorlar. İstenirse birkaç gün yapıyorlar.
Çocuk ne yapıyor sürekli rapor vermiyorlar sadece ihtiyaç durumunda rapor gibi iletiyorlar.
Ben bu kreşten sonra aslında eskiden öenmsediğin şeylerin çok da önemli olmadığını, 3 yaş da olsa sadece oyun oynasın diye kreşe yollamanın çok da doğru olmadığını anladım. Çocuğun duygusal gelişimine destek veren, onu güçlendiren, prenses veya süper kahraman olmayacağı herkesle eşit, kendini düşünürken arkadaşlarını da gözetmeyi öğreneceği bir ortamda olması çok çok daha önemliymiş.
Son olarak şunu da söyleeyim. Benim kızım çölyak, 4 ay önce tanı aldı ve diyete başladık. Birçok yemeğini evden gönderiyorum. Ama okulda bunu o kadar güzel işlemişler ki kızım duruma çok kolay adapte oldu. Arkadaşları da ona karşı çok saygılı. Bunlar daha 4-5 yaşındalar ama geçen biri okula kurabiye getirecekmiş, kızım için gidip glutensizi almış ve diyor ki Sana glutensizi aldım😇diğer arkadaşı kurabiye getirirken kızım için glutensiz yiyemez ona bir sor istersen diyor. Bunlrı gördükçe de ne kadar iyi yapmışım bu kreşe gelmekle diyorum.