Çocuğuma karşı neden bu kadar sinirliyim

Aaaa1864

Gerçekten anlamıyorum daha 9 aylık olacak desteksiz de büyütmüyorum eşim sırf aileme yakın oluyum diye evi de taşıdı ama yok yani istemsizce çocuğuma karşı sinirleniyorum yani duran bir bebek değil doğduğundan beri kolikti vs derken çok zorladı sıfır ekran büyütüyorum ne biliyim yani elimden geldiğince her şeyin en iyisini yapıyorum en güzelini almaya yapmaya çalışıyorum ama belli zamanlarda geriliyorum istemsizce kendimi çocuğa bağırırken buluyorum sonrasında çok üzülüyorum sürekli kucakta gezmek istiyor uyuması çok zorluyor çok üzülüyorum bu sefer eşime karşı da sinirli oluyorum ani bağırmalarım oluyor psikolojik destek de almayı düşünüyorum tavsiyesi olan var mı acaba spor vs yok hayatımda sadece çocuk ev çalışmıyorum önceden çok aktif bir hayatım vardı biraz da ondan olduğunu düşünüyorum sizce ne yapabilirim üzülüyorum bunlardan dolayı

sek_kahve

Aaaa1864 siz söylemişsiniz zaten neden olduğunu, sosyal bir insanken hiçbir şey yapmayan birisi olmuşsunuz. Bu yüzden çocuğunuza bağırmayın, hobi edinin. Tvde spor videoları var günde 20 dk onu yapsanız bile psikolojik olarak iyi hissedersiniz diye düşünüyorum

Saresi

Aaaa1864 maalesef çocuktan sonra aktif bir hayat olmuyor yani bunu kabullenmelisiniz 9 ay daha çok küçük ve desteğiniz de var ne güzel. Herkesin yükü kendine ağırdır ama hem çocuk olup hem her şeyi yapcam olamıyor maalesef

bebek-kaya

Aaaa1864 muhtemelen canınızı sıkan baska şeyler var , kısmen bahsetmişsiniz zaten ve siz bunu en zayıf olana yansıtabiliyorsunuz hepsi bu bunun sizin anneliğinizle felan alakası yok tamamen psikolojinizle alakalı sabırlı ferah günler dilerim

Ozzggee

Aaaa1864 her gün yarım saat dışarı çıkın tek , yürüyüş vs yapabilirsiniz. Mutlaka her gün kendinize vakit ayırın.

Aaaa1864

bebek-kaya teşekkür ederim

Aaaa1864

Ozzggee bende öyle düşünüyorum desteğim var fakat destek bakarken eşim bakarken gene aynı ortamda bende varım sadece kucağımda olmuyor ama ağlamayla o koşturmayla gene iç içe oluyorum ve yoruluyorum gerçekten önceki hayatımla şuan ki hayatım arasında dağlar var ve bunun da etkisi var bence

Ozzggee

Aaaa1864 eşiniz bebeğe bakarken ya da anneniz siz o ortamda olmayın. Kulaklığı takın çıkın yürüyün gezin, kahve içmeye gidin , alışverişe gidin vb . Yoksa hayatınız engellenmiş kısıtlanmış gibi hissedersiniz ve bu içinizde öfke yaratır

Sontvbukucu

Aaaa1864 dışarı ne sıklıkta çıkıyorsunuz? Hava soğuk demeyin çıkın bebeğinizi de alın yalnız çıkmak istiyorsaniz aileniz yakınmış yarım saat 1 saat bırakıp yürüyüş yapabilir yakın yerlere gidebilirsiniz. Bunalmış olabilirsiniz çok normal ama çocuğunuza sinirlenmek için sebep değil, bunlar sizin kendi probleminiz. Gerekirse destek alın bu kötü bisey değil benim de tahammülum çok azaldı genel olarak da tükenmiş hissediyorum gidicem doktora çünkü bu şekilde bebeğime faydalı olamıyorum. Onunla oynuyorum ilgileniyorum ama bunlari görev gibi yapıyorum eskisi gibi şevkle değil.

Aaaa1864

Sontvbukucu bende aynı mesela önceden ben onu kucağıma alırdım müzik açıp zıplar ben oynatırdım ama şuan o sürekli istediği için mi bilmiyorum yapmayı istemiyorum artık o neşe o mutluluk yok yorgunum neden bilmiyorum

Sontvbukucu

Aaaa1864 ben de yorgunum benim de esim babalik vazifesini yerine getiren bir babadir. Cocuguyla bizimle cok ilgilenir anneme de yakinim ama çok sık gidemiyorum zaten su an hastalar diye gitmiyorum. Benim baska problemlerim de var kaygi bozukluğu gibi. Ama yoruldum evet 😀 siz de yorulmus olabilirsiniz. Ama cocuga bagirmayin onu yeni gordum ben bagirmiyorum icime icime bağırıyorum 😂 bebek daha çok kucuk zaten sizinki bagirsaniz da ona kötülük olur baska bisey olmaz en iyisi destek almak.

pearl2023

Bende öyleyim bağırmak istemedikçe daha çok bağırıyorum gibi. Çünkü artık yoruldum yarı destekli büyütüyorum diyim kayınvalidem geliyo genellikle hafta sonları anneme gidiyorum bir geceliğine falan. Ama şöyle bişey var her gün her uykusunda kriz geçiriyorum ve son bi kaç haftadır artık hiç tahammülüm kalmadı zaten çok hareketli bi bebek artı geceleri sürekli emmek için saat başı uyanan bi bebek ve ben bu aralar çok yorgun hissediyorum. Çünkü kendime ayırcak bi alanım yok malesef. İstanbulun bi köyünde yaşıyorum müstakil binada tek başımayım komşu yok arkadaş yok çıkıp hava alabilceğim bi yer yok. Bunlara ek sürekli tek başıma kalmaktan korkuyorum çünkü sürekli bişey olmasından korkuyorum su içiyo boğazına kaçıyo korkuyorum tek başıma yemek yedirmeye korkuyorum bunlarda beni haliyle geriyo. Uyumayınca bağırırken buluyorum kendimi üzülüyorum ama her gün aynı şeyleri yaşamak yorucu ve bazen çok bunalıyorum ama kızımı çok seviyorum keşke böyle olmasa ama bazen elimde olmuyo🥹

Kevserakb

Aaaa1864 of aynısı ya aynısı 😞😞 kıyamıyorum sonradan ağlıyorum kendisine kızdığım için özellikle geceleri çok kötü oluyoruz