OrmanPerisi
Travma deyincede ben. Travmalar ailesiyiz zaten biz eşimle. Onun doğumda ölen bir annesi, alkolik bir baba, gencecik yaşta canına kıymış bir ablası var.
Benimse şehit olmuş bir babam, babamın ardından bizi terk edip giden bir anne, küçükte bir kız kardeşim. Anne giderken iyi olunca döneceğim demişti. Hiç dönmedi ama iyiydi. Evlenmiş, çocuk yapmış. Bize sahip çıkmamıştı, vazgeçmişti ama babamın sevdasına da sahip çıkmamıştı. Vefalı olamamıştı. Anlamaya çalıştım. Anne olduktan sonra daha çok anlamaya çalıştım. Eşim asker. Başına bir şey gelse Allah korusun benim ilk vazgeçeceğim şey evladım olmaz, olamaz. O ancak benim sımsıkı sarılacağım tek şey olurdu.