OrmanPerisi küçükken çook dayak yerdim sebepli sebepsiz bence şiddetin hiçbir sebebi yokta neyse kimseye yanağımı öptüremiyorum dokunduramıyorum her an tokat yiycekmiş gibi hissediyorum,,,Kredi çekip annemi aldatan bir baba her maaş günü savaş alanına dönen bir ev 6 kardeş okula aç gidip gelmek herkes kantine giderken sadece su ile karnını doyurmak ha şişe falan değil musluk suyu okulun musluğu ben hiç çocuk olmadım hiç şımarmadım hiç mutlu olamadım çocukken şuanki gülmelerim çocukkenki ağlayışımdandır birşeyleri kapatmak için ben kimseye hakkımı helal etmiyorum herkesle hesaplaşacağım o günü bekliyorum ne okuyabildim ne çocukluk nede gençlik yaşayabildim keşke doğduğum anda ölseymişim….