dolcegurbanne canım aklına hep şu sözü getir ben ağlamayı haketmiyorum ben ağlayacağıma o ağlasın de kendine yani çok zor önce sus pus olup sonradan dili açılmak ama öyle olmazsak hep üzülen yıpranan biz oluyoruz maalesef sana bir örnek vereyim kaynanam iyiliğine çok iyidir ama çocuk gibi saçma sapan şeylere küser alınır darışır neye küstüğünüde söylemez ben ilk defa bu olayda yeter dedim doğum yaptıktan dört ay sonra ilk defa annemlere gidicektim kaynanamda sürekli arayım onunla konuşutum sürekli ona gidip geliyim ister neyse bu o gün evdeymiş ben müneccim değilim sonuçta nerden biliyim o gün benim aramamı beklemiş bende aramadım akşam babam geldi beni almaya ben annemlere gidiyorun haberin olsun dedim çünkü çat diye geliyo kapıda kalıp oğluna şikayet etmesin dedim neyse aboo annemlerden bi geldim surat beş karış doğru düzgün konuşmuyo etmiyo dedim noldu işte ben o gün aramanı bekledim de sırf sen arayıp gelirsin diye hastaneye gitmedim de bilmem ne de yahu ben mi önemliyim sağlığın mı demi mantıken düşününce sonra bu böyle diyince benim şarteller attı dedim ki senin özelliğin ne sen benim anamdan babamdan üstün müsün ya da onlar senden üstün değil ben gün içinde onları aramıyorum öz anamı babamı her dakka seni mi arıycam çocuk avutur gibi sen arasaydın o zaman dedim madem öyle bu kadar büyütücen sen bu konuyu vundan sonra hiç aramıyorum hadi arattır da görüyüm bakıyım dedim başladı ağlamaya timsah gözyaşları kendini haklı çıkaracak ya annengile gitmeden bi uğrasaysın da torunumu görseydim halbuki ev yakın diye gğnde on kere geliyo zaten bir gün görmese ölmez bende dedim hiç ağlama ben sana ağlayacak bişey demedim senin bana davrandığını ben de sana böyle anlattım dedim o günden beri aradın aramadın muhabbeti olmadı yani biri bişey söylüyosa önce anla dinle sonrada o susunca sen konuş bir kere bi konuşursan sonra özgğvenin de yerine geliyo özsaygında yani benim böyle oldu