dolcegurbanne yıllar önce çalıştığım yerde bir sürü kızın olduğu bir ortamım vardı. O kızlar işlerinden dolayı boş vakit bulur sohbet ederdi. Çay kahve içebilirlerdi ama ben hep yoğundum. Aralarına hiç katılamazdım. Birgün bu zincir kırıldı nasıl olduysa. Baktığım bölümün yoğunluğu bir anda kesildi. Bende sonunda aralarına katılabildim. Hayallerden konuşuldu. Bende o dönemler daha 20 yaşında olmama rağmen beni seven bir adamla evleneyim, çocuğum olsun dedim. Sonra işimin başına döndüm. Arkadaşlarımdan bir kız hemen arkamdan “bu mu evlenecek? Kim alır bunu ayol? Evlense bile boşanır bu..” demiş. Gel gelelim bu laftan 6 yıl sonra işten ayrıldım. Tam 10 sene sonra sevdiğim bir adam buldum. Onun da beni sevdiğine inandım ki zaman zaman tereddütlerim oluyor buna dair herkes kadar o ayrı tabi. Evlendim ve bebeğim de oldu. 5 yıldır iyi kötü devam ettiriyorum. Yani beni alam oldu ve çok şükür boşanmadım da. Boşanabilirim de nitekim herşeu insanlar İçin. Fakat yaftalamalar çok ağır ve üzücü malesef…..