Justmm
Bende acılar içinde emzirdim göğüslerim kanaya kanaya kabuklu bir şekilde emzirdim, ama bir kez demedim Yani emzirmeyi sevmiyorum diye !!
Mamada verdim ama ona rağmen bebeğim göğüsümden ayrılmıyordu sürekli emmek istiyordu Bebeğim için o acıyada dayandım o halde emzirdimde. Zamanla alıştım geçti ve bu kdar abartmadım.
Herşey nihayetinde düzene oturdu oturacaktıda, hep bunun bilincindeydim.
Yamacımda annem ablam eltilerim ihtiyacım olduğunda ve sürekli istediğim her an yanımdaydı yalnızda değildim desteğimde vardı kızımla ilgilenirken, ama onların olmadığı günlerde saatlerce ve sabaha kadar bebeğim durmadığında gözümü kırpmadan bebeğimle ilgilendiğimi biliyorum gözlerimin altı simsiyah olmuştu uykusuzluktan ama bir kez demedim bebeğimi uyutmaya sevmiyorum işkence gibi geliyor diye.
Ben insan değil miyim benm sinirlerim falan mı alındı bu kadar hissizim
Sizinkisi şımarıklık
Göğüsüm acıyor emzirmeyi sevmiyorum
Uyutmak işkence bebeğimi uyutmayı sevmiyorum..
Sizin sevmek için bir sebebiniz yok tam tersi bahaneniz çok sanırım
Evet canım acısada bebeğimi emzirmeyi seviyorum işkencede olsa bebeğimi uyutmayı seviyorum çünkü bana ihtiyacım olan bir bebeğimin olduğunun bilincindeyim.
Sinirlensemde, zorda olsa o anı bi kahveyle bi müzikle atlatabiliyorum ama kalıcı hale getirip sizler gibi düşünmüyorum
Her şeyi zorlaştıran sizsiniz bence kolaylaştırmak için çözümler arayın burada sevmemenin normal olduğuna dair duyarlar kasmayın