slnrcn Eve gelip hüngür hüngür ağlıyorum, evdeyken bebeğimi özlüyorum, o 5 dakikaya ne sığdıracağımı şaşırıyorum, kızıma moral vermek için didiniyorum, hemşirelere yalvarıp durun ne olur ninnisini de söyleyip öyle çıkayım diye dil döküyorum, kimse beni anlamıyor, o minicik bebeğim bile annesinin sesine tepki veriyor, hissediyor, içini çekiyor, beni o kadar hissediyor ki hemen hareketleniyor, dün ilk defa o minicik bedeni ile başını kaldırıp gözlerini aralayıp annesinin yüzünü tanımaya çalıştı, sizi iyi anlıyorum, 2 gündür bebeğim mutsuz mesela çünkü oksijen hortumu bağlamışlar ve o bundan pek memnun değil anne yüreği bunu bile anlıyorum halinden ifadesinden , konuşmadan anlaşmak dedikleri böyle bişey olsa gerek , inşallah bebeklerimize kavuşacağız ve bu günleri unutacağız, şuanda tek tesellim ve duam bu …