feyzammm yaşadıklarınızı anlıyorum, yaşadıklarım gözümün önüne geliyor inanın ben bebeğim hastanede kalırken daha iyi anladım ki ilk gebeliğimde acemilikti, normal doğum olmasına rağmen aşırı dikişim vardı yırtılmam çok olmuştu 8ci ayda anca rahat rahat oturabiliyordum o derece kötüydüm neyse bunların hepsini göz önünde bulundurarak hastanede kalması da belki benim için bi işaretti 10 gün kısa biraz ama 10 günde çok güzel toparladım kendimi, bebek gelene kadar detaylı daha çok temizliğimi yaptım, biraz evle daha çok kendimle ilgilendim direk bebeğim olsaydı yanımda belki, süt sağmaydı, dikişlerdi derken daha daha zorlanıp sürece hiç adapte olmayabilirdim, kendinizi toparlamaya bakın şu an bebeğiniz için en önemli besin anne sütü ne kadar bol o kadar çabuk toparlar moralinizi bozmanıza gerekte yok çünkü şu an bebeğiniz elinizde olsa hastane kadar asla iyi bakamazsınız, biz hep kendimizi böyle motive ettik, çünkü bebeğimiz nefes alamıyordu evde olsa atak geçirse Allah korusun biz ne yapabilirdik ki diyorduk en azından hastanede kendisine geliyor yavaş yavaş o yüzden moralinizi hep iyi tutun bebeğiniz hissediyor çünkü