Kuzenimin oğlu 15 sene önce 1,5 yaşındayken dedesinin(amcam) sebep olduğu bir kazada feci şekilde vefat etti. Küçücük bebek olması bambaşka dedesinin sebep olması bambaşka, şimdi kimsenin asla anmadığı felaket günlerdi. O zamanlar bekarım tabi çocuğum yok kuzenimin yanında olmaya çalışıyorum onu anlamaya çalışıyorum acısına ortak olmaya çalışıyorum ama bir yandan da daha 1,5 yaşında daha büyük olsaydı daha zor olurdu 1,5 yılda ne kadar anı biriktirebilir ki diyordum. Ta ki anne olana kadar… Kızım doğdu 5 günlükken sarılıktan hastaneye yattı ben ağla ağla… Sonra kuzenim geldi aklıma şimdi anladın mı kadını sen daha 5 günlük bebeğin sadece sarılıktan hastanede yattığı için bu haldesin kuzenin ne günler yaşadı hastanelerde ciddi hastalıklardan yatan bebeklerin aileleri ne halde dedim ve kendimi toparladım. Küveze emzirmeye gittiğimde sadece benim bebeğim sarılıktan yatıyordu geri kalanın hepsi çeşitli hastalıkları vardı bir yandan üzüldüm bir yandan şükrettim. Şimdi kızım 15 aylık az önce kucağımda uyurken kendi kendime evlat aşkı başka hiç birşey bu aşkın önüne geçemez dedim ve yine kuzenim aklıma geldi. Bırak 1,5 yaşı bir günlükte olsa evlat evlattır. 1,5 yaşında nasıl bağlanıyorsun o bebeğe. Daha bir haftalıkken hayatın bebeğin oluyor. Öyle içimden geldi yazmak istedim Allahım acılarını göstermesin🤲🏻