Minikkizimm Herkesten duyduğun gibi geçecek gerçekten bu bir süreç hep böyle olmayacak o zaman bugünler çok uzak gibi gelecek unutacaksın bile emin olabilirsin. Benim de ağladığında susturmaya çalışıp susmadığı zamanlar ah tamam yeter artık deyip yatağına koyduğum, tamam ağla dediğim anlarım oldu. Sinirlerim bozulup sesim titreyerek sus artık sus dediğim anlarım oldu. İlk bebeğim tecrübesizlik var ben bakamıcam korkusu var ve destek gördüğüm halde otuz gün inan ağladım. Ama böyle de nereye kadar gidecek dedim kendime üzülmeye başladım ve evet dedim yapacak bir şey yok sen bunu yaşayacaksın. Aynı sizin gibi hiçbir yere gidemezdim o kadar ağlardı ki insanlara mahcup olurdum sanki suç işledik. Sonra farkındalık kazanmaya başladım yahu bu daha bebek dünyaya yeni gelmiş adapte olmaya çalışıyor bana muhtaç dedim sakin kaldım ağladı kulağına hep fısıldayarak annen burada ben yanındayım kızım dedim bak ki hala benim bebeğim uslu bir bebek değildir hala daha ağlayan bir bebeğim var ama koliklik boyutunda değil yani şükretmek lazım annesi ne dertler var insanlar ne çaresiz şeylerle uğraşıyorlar ben bir de böyle düşünüp yavruma sabretmeye öğrendim Allah korusun bir şey olsa ne dersin keşke olsa da hiç susmadan ağlasa keşke yanımda olsa dersin öyle düşün kendini bence bu konularla ilgili şeyler okuyup negatif etkileme düşünme parka çık hava alsın bebeğin bir ağlar iki ağlar üç ağlar bırak dışarı da ağlasın nefes al ve telkinde bulun kendine kendinin şifacısı kendin ol canım sabret üzülme karşımızda yetişkin bir insan yok dediğimiz laftan anlasın bebek o hep bunun farkında olarak hisset onu anlayış göster bağ kur inşallah geçecek canım kendini çaresiz hissetme hepimiz yaşadık üç ay sık dişini üç aydan sonra rahatlayacaksınız uzun yazdım bayağı kusura bakmayasın