Birberenannesi katılıyorum kızım 10 aylık kahramanmaraşta yaşıyorum kızımın beşiği yanımda olmasına rağmen korkuyla içinden alıp üzerine kapandık eşimle evimiz 7. Katta ve aşırı sallandık patlayan sıvalar felan her an yere çakılacağız kaygısıyla korkudak öldük. Çok şükür evimizde sıkıntı yok az hasarlı ama yatak odasını bıraktık artık oturma odasında koltukları yanaştırıp koltuk diplerinde yatıyoruz. Kızımın odası ayrı da var ama kücük diye ayırmamıştım iyiki ayırmamışım diyorum. Deprem bölgesinde yaşıyoruz artıkta ayıramam ya ona ulaşamasaydım korkusuyla uyuyup uyanıyoruz her uyanmamızda allaha şükür ediyoruz. Biz kendimizi geçtik artık çocuklarımızı düşünüyoruz böyle bi dünyada kalmak heleki yanlız kalmak çok zor olucak onlar için. Allah hepimizin cocuklarını bağışlasın.