Bende oynatıcam yakında. 8.aya girdiğimizden beri ki bir hafta oluyor gireli beni mahvetti bebeğim. Her saat başı uyanıyor. Üstelik bunu geceleri değil gündüzleri de yapıyor. Gece sabaha kadar oyun oynamak istiyor. Gündüz de besle, altımı değiş ve beni hep uyut modunda. Gündüz uyutuyorum saati gelince. Yarım saat uyuyor ve çığlık çığlığa uyanıyor. Hadi gündüz bir şekil sakinleştirip susturuyorum ama gece deliriyorum resmen. Yoruluyorum, yorgun oluyorum, uykularım bölünüyor. Bu 1 aydır nerdeyse hep böyle. Artık bebeğime bağırmaya başladım elimde olmadan. Sabrım yoruldu inanın. Dilini anlamıyorum. Nesi var bilmiyorum. Fikir yürütüyorum. İşe yaramıyor. Aşırı bunalmış tükenmiş durumdayım. Gazı mı var acaba diye ilaç verdim yok aynı. Doymuyor mu diye düşündüm. Emziriyorum normalde. Geceleri yatırınca mama verdim. Doymuyorsa eğer sık uyanması ona mi bağlı diye. Yok mama da işe yaramadı. Diş mi diye düşündüm. Calpol verdim. Milletin bebesi calpol içer sızar benim ki daha bir enerjik oldu. Üstelik işe de yaramadı. Çocuğa bakınca deli gibi uykusu olduğunu 1000 metre öteden anlarsınız. Gelin görün ki uyumuyor. Kucakta salla gezdir, ayakta saatlerce salla. Yok anacım. Çözemiyorum ben bu analık işini. Eşim gelip elimden alıyor. Sen git dinlen ben hallederim diyor. Yapamıyor o da tabi. Sürekli ağlıyor eşimde. O sesine deliriyorum bende. Her anne gibi ağlasın istemiyorum evladımın. Bende yine bir nebze susuyor ama babasında hiç susmuyor. 8.ay atağı diyorlar ama ne sınandım ben böyle arkadaş. Bu ataklar bir türlü bitmedi. Etrafımda bir sürü bebek var. Gık sesi duymadım daha. Benim ki onların adına da her halde üstlenip ortalığı yıkıyor. Burdan tüm annelere hakkı bulutun sabır ver Allahım şarkısını armağan ediyorum😆😆