Gul_2890 merhaba canım postunu yeni gördüm. 10 aylik bebeği olan Bi asker eşi olarak yazıyorum. Bizimde sözleşmemizin bitmesine 1 yıldan az kaldı bizde aynı ikilemdeyiz. Eşim Bi yandan mesleğini çok seviyor ama öteki yandan bebeğimizide çok seviyor ve her anına ortak olmak istiyor. Bi yandan sevdiği işi yaparken ev almak istiyor öyle geleyim diyor Bi yandan görüyoruz dün evleri olanların bugün yok saniyelik hersey. Rabbım yardımcıları olsun herkesin. Bende aynı düşüncelerdeyim eşimin sevdiği iş sadece 1 yıl uzatma imkanı varsa uzatsa sonrasında evinizi alırız hiç değilse iş bulamasa bile kira derdimiz olmaz diyorum ev olsa 1 saniye bile düşünmem gel derim. Çünkü ben babasız büyüdüm ve bebeğimin babasıyla büyümesini istiyorum eşim yaklaşık 4 aydır oğlumu görmüyor görevde ve bu süreçte oğlum baba, emme, mama vs. Kelimeler söylemeye başladı ememlemeye tutunarak yürümeye el sallamaya vs. Vs. Kısaca malesef eşim hiç birinde yanında olamadı şimdi bile diyorum evin ne önemi var gel yaparız allahin izniyle diyorum ama kendimle çelişıyorum sürekli. Yanında olduğum zamanlar bütün bakimlarina ortak oldu uzaktayken sık sık görüntülü konuşuyoruz ama yetmiyor. Şuan annemlerdeyim istiyorum ki kendi evim düzenim olsun. Kısaca size diyeceğim eğer eviniz varsa bıraksın gelsin ikna edin. Tazminatla iş bulana kadar idare edebilirsiniz. İmkanı varsa bırakmadan önce silahlı güvenlik ve yakın koruma gibi belgeler alsın eski askeri personel olduğu için daha çok şansı olabilir. Babasız büyümek çok zor bebeklikte açılan uçurumlar sonra asla toparlanmiyor çünkü. Degil yarını 1 dakka sonrasını bilemiyoruz. Kuru ekmek dahi yeseniz çocuklarınızın babalarına ve babaları ve annelerinin birlikteliklerine bakarkenki ışıldayan gözlerinden daha güzel bisey olamaz. Pişman da olsanız beraberiz dersiniz.