Beno 10 buçuk bebeğim ve 3 tane kedim var. İlk zamanlar zorlanıyordum, bebeğe hem kendi adapte oluşum hem kedileri adapte edişim beni zorladı. Ama şuan her şey o kadar yolunda ki. İyi ki diyorum. Şuan beni zorlayan hiçbir şey yok. Kedilerim de bebeğim de kendilerini birbirlerinden koruyabiliyorlar. Henüz başımıza çok şükür ufak kazalar bile gelmedi. Ama gelmesi fikrine de kendimi alıştırdım. Oğlum kediler sayesinde emekledi ve çoğu şeyi onlar sayesinde kazandığını düşünüyorum. Genel olarak yalnızız ve kediler evde oğluma bile arkadaş oluyor. Uyurken odasına almıyordum. Geçen gün kedinin birini odada unutmuşum. Gece kamera bildirimine kalktım ve kediyle sarılıp uyumuş. Kediyi yastık sandım… 2. Bildirimde oğlum ağlıyordu odaya bi gittim kedi. Kedim uyandırdı sandım ve kızdım. Kameradan baktığımda kedim hiçbir zarar vermeden sadece yanından kalkmış. Oğlum da eliyle kediye gel gel yapmış ve gelmemiş. Ağlama sebebi buymuş. Yanına kedim ve ben geri dönünce anında uykuya geri daldı. O günden sonra yanında kedi varken uyuyorsa tedirgin de olmuyorum. Daha uzun uzun çok şey anlatır, ağzınızın suyunu akıtacak çok fotoğraf paylaşırım🫢