Çocuğumuz hep beklediğimizden daha çabuk büyür ve daima sandığımızdan daha küçüktür!
Çocuğumuzun hayatındaki her döneminin tadını çıkaralım.
Hepsi de göz açıp kapayıncaya dek geçip gider.
Hayatta bir tek gerçek aciliyetimiz var o da SEVMEK!
Gerisi gerçekten de o kadar önemli mi ?
Çocukların minyatür yetişkinler olmadığını gayet iyi bilsek de onlardan sık sık yetişkin gibi davranmalarını bekleriz! Çocuklarımızın anlam veremediğimiz tepkileri aslında yanlış anlamalarla bağlantılıdır çünkü beyinleri gelişim aşamasındadır ve olayları bizim gibi görüp, algılayamaz. Bu gerçeği göz ardı etmek, ebeveynlerle çocuklar arasında yaşanan pek çok çatışmaya, ebeveynlerin çileden çıkmasına ve işe yaramaz cezalara başvurmasına sebep olur.
Annelerinin yokluğunda yaşadıkları stresi biriktiren çocuklar, nihayet güven kaynakları eve döndüğünde bunu boşaltır
(öfke nöbetlerinde)
siz çocuğunuzun sakinleşmesini istersiniz oysa bu kriz zaten onun sakinleşme şeklidir.
Öfke nöbetlerinin hemen ardından çocuklar gevşer, gülümser; bazen bu durum karşısında afallayan ebeveynler çocukların numara yaptığını düşünebilir.
Yapmasını istemediğiniz şey yerine, yapabileceği şeyi söyleyerek çocuğunuzun hayatını kolaylaştırırsınız.
Denemediğim Yol Kalmadı!, Isabelle Filliozat