Doğum Sonrasi Depresyon

Woody · 2022-01-16T15:15:46+00:00

Merhaba, Bu bir birlik postudur. Bu mükemmel analara inat “Ben yıkıldım” diyenlerin konusudur. Yuvarlanarak ağlayıp, daha kötüsü bazen aglayamayip “Ben herha...

fn2827

Tgcasil şimdi okudum evet herkes başka başka konuşuyor sen kimseye aldırma en iyi bildiğin doğru kendi bildiğin doğrudur.bende geçirdim ilk çocuğunda depresyon yukarıda yazdım 😊

Lezginka

Woody ben benden daha kötü kimse olmamıştır sanıyordum, inanılmaz zor zamanlardı hala enerjim var sayılmaz. Üstelik emzirme döneminde olduğum için bir psikiyatra gidemiyorum. Psikolog için de ayda en az 1 maaş bütçe gerekiyor

Woody

Lezginka hangi şehirdesiniz? Bazı sehirlerde belediyeler ücretsiz danışmanlık hizmeti veriyor

Lezginka

Nlnnln beni anlattınız ne çokmuşuz..

Alinabebek

Woody ilk zamanlar herşey çok zor hele ki bebekle yalnız kaldıysanız… ama geçmiş rahat günleri düşünmek, ne zaman rahat rahat bişeyler yapabileceğimizi düşünmek yerine bebekli hayata adapte olmaya çalıştığınız an daha kolaylaşıyor. Size kalan vakitler de uyumak, bakım yapmak, bir hobi uğraş edinmek sakinlemenizi ve motive olmanızı sağlayacaktır

Woody

Alinabebek
Evet oyle. Ancak sorun su ki yoğun depresyon anlarinda insan bunları yapacak enerjiyi bulamıyor. İnsanın yanında yoresinde anlayan biri olmali

Cassy

Woody 40 gün aralıksız ağladım. Bir daha markete bile gidemeyeceğim zannediyordum o kadar kötüydüm ki gerçekten anlatılmaz yaşanır. Şu an 5.5 aylık olduk ve iyi ki doğurmuşum diyorum 🥲❤️

Barisla

abnztb cok ağladım ama 🥺

Barisla

18_kuzey canim kaynanani bana gönder sürekli evde kıpır kıpır ia yapacak biri lazım bana. Hem sende kurtulursun bi taşla iki kuş 😄

Busra_nd

Woody ne hamilelikten ne lohusalıktan bişey anladım hamileyken kanamalarım oldu sürekli doktora gidip geliyordum çok şükür sağ salim kucağıma aldım yavrum derken sürekli ağlamalar krizler başladı yavrumda kolik gibiydi kaç doktora gittiysek kolik diyip yolladılar ama normal değildi en son gittiğimiz doktor kan aldı enflasyon kapmış 12günlükken kuvöze yattık 1 aylıktı çıktığımızda yani lohusalıkta hastane ev arası geçti ama çok şükür 6 aylık olucaz binlerce kez şükürler olsun ki ikimizde çok iyiz

Woody

Busra_nd
Çok çok geçmiş olsun. Bende koligin altinda bu tarz anlasilmamis sorunlar olduğunu düşünüyorum acikcasi.

fermaninannesi

Woody benim oğlum doğduğu günden beri asla uyumayan bir bebek 1 yaşına girdi hala uyumuyor. Kırkı çıkmadan sinirden iki telefon parçaladım o kadar kötüydüm ki uyuyordum hemen uyanıyordu. Bende uyursam uyanır diye uyumuyordum ebem bana ilaç verdi depresyona gireceksin yapma kötüye gidiyorsun derdi bide ben tektim yurt dışında yaşıyorum anam yok babam yok kimsem yok düşün eşim işe gidiyor ancak işten gelince tuvalete gidebiliyordum aynı şekilde yemek yiyemiyordum eşim işten gelince ağlayarak yemek yiyordum 🥺 çok yıprandım hala da yıpranıyorum hala uyumuyor şu saatte ayaktayız ve öğlen 1-2 gibi uyur ne iş yapabiliyorum ne bişey. Bazen bağırıyorum sonra pişman oluyorum ama robot değilim çok yoruluyorum 😢

Woody

fermaninannesi yalnızlık seviyemiz ayni. Aslinda neden uyumadigina, nedsn uyandigina odaklanmak gerekiyor. Benzer bir süreçten gectim. Kizimdaki sıkıntıyı güç bela anlayıp cozunce anlattik o dönemleri

Talhaninanasi

Woody çocuğum 4 aylık kırk günümde hiç ummadığım şeyler yaşadım ben hariç herkes bebeğimin annesi gibiydi kendi annem dahil. Nefes alamama ve aşırı öfke patlamaları yaşamaya başladım eşime şiddet göstermeye başladım bütün sinirimi ondan alıyordum bir de eşyalardan kırılmadık bişey kalmadı. En son eşim kahvaltıya yarım saat geç kalktı diye şuan komik ama o sebepten büyük bir kavga çıkarttım ve kendimi kaybettim kafamı masaya vura vura alnımı yardım. O günden beri psikolojik destek alıyorum ve artık olaylara dışarıdan bakmaya başladım biraz yol aldım ama o kırk gün yaşatılanlar bana bir psikolojiye mal oldu gerçekten zormuş.

Woody

Talhaninanasi
Of.. Kriz anları öyle zor ki
Çok şükür ki esinoz anlayisli bi insanmis.
Umarım sifa olur terapi kisa zamanda

Burcu198906

Woody O zaman bende anlatayım.Bebegim 2 günlükken kontrolüne götürdük kanda enfeksiyon ve sarılık vardı.Ayrıca kilo kaybı fazlaydı.Hastaneye yatırdık.10 gün boyunca yas tuttum.Nasıl sütümün olmadığını farketmem ben nasil bir anneyim diye yedim bitirdim kendimi.Evde 2 evladım daha vardı.Gözümün içine bakıyorlardı.Hergün hastaneyi arayıp bilgi alırken yüreğim ağzıma geliyordu.Sütümü sağıp hastaneye gönderiyordum.Sute kızılırmı?Sütüme kızıyordum.Yavrum yanımdayken niye bu kadar gelmedin diye.Evladım geldi evimize cok şükür.Ama bu seferde yetememe duygusu başladı.Evlatlarıma yetemiyordum.İsteklerine yetisemiyordum.Bebegimi emziriyordum ve surekli acaba acmı doyuyormu diyordum.Ve bebegimle ilk meme reddini grip oldugunda yasadik .Dehleye dehleye 4.5 ayı getirdik ama artik mememi hic tutmuyor.Sagıp veriyorum.2 saate 1 sag denildi ama sagdigimda az cikiyor saat araligi fazla olursa cok oluyor .Mama veriyorum kendi sütüm haricinde.Meyve tattırmayada basladım.Mama veriyorum diye elestirenler oldu.Normalde takmazdım ama her denileni bilinc altimda taktığımı dert ettiğimi farkettim.Kimseye gitmez oldum.Evden isim olmadıkça çıkmaz oldum.5 ay 12 günlük suan ve hala kendimi suçluyorum.Esime kızıyorum ben aglarken bir omuzu bana çok gördü diye.Gelip bi sarılmak yerine film seyrederek oturdu diye..Buna depresyonmu denir ne denir bilmem ama esime dokunmak dahi istemiyorum.

Woody

Burcu198906
Hormonlar alakalı olabilir son yazdığınız. Bir test yaptırabilirsiniz.
Hasyane tipi iyi bir makina kiralayıp veya mevcut makina ile power pumping deneyebilirsiniz bu arada..
Insan kendini suclamaya başlayınca sonu gelmiyor. Siz en iyisini yapmaya calisiyorsunuz.guldukce çocuklarınıza iyi geliyorsunuz. Neticede kikse mamayo, emdiği sütü hatirlamiyor. Mutlu annesini, güldüğünü, sefkatini, ilgisini hatırlıyor.

Serapss

SeverusSnape Ne kadar benzer şeyleri yaşamışız çoğumuz yorumlarda da benzer … depresyona sokan çevre diyor doktorlar da zaten sonra biz yapamadı edemedi oluyoruz .. benim ailem de eşim de fiyasko evlilikten herşeyden soğudum yaptıkları unutulmuyor kızım 21 aylık çoğu geçti ama içimde tortusu kaldı bilinçaltında o yüzden hissizlik isteksizlik yaşamaktan sogumusluk var hep çocuğumuza ayak uydurup neşeli oluyoruz ama içimiz iyi değil …hayallerle beklerken kabusa çevirdiler hastaneden gelene kadar iyiydim mutluydum evde zehir ettiler herşeyi koca gitti yerine ailesinin ruhunu giymiş düşman geldi ne değer ne hediye ilk gün ağlattı beni anasının sözleriyle bebek ağlıyor sütü yok umrunda değil demiş Allah koymasın bunlara hep travma Hala da aynı hiç destek olmadı sizinkiler gibi ne olsa beni suçlar çocuğu düşürüyor senin yüzünden oldu diyor evlilikikten annelikten bile sogumusum eski hayatımi bekarlığimi hatırlayıp ağlıyorum kahroluyorum rüya olsa uyansam heves kalmadı hiçbirseye.. kızımı sütten kesmeye başladım kesince antidepresan kullanicam çok tükendim

SeverusSnape

Serapss merhaba,
Yaşadıklarınızın sizi getirdiği noktaya üzüldüm gerçekten. İnşallah en kısa sürede toparlar, iyi hissedersiniz kendinizi.
Bir uzman desteği almayı muhakkak düşünün. Ben alıyorum, bana gerçekten çok iyi geliyor.
Hatta çok radikal kararlar vermeme bile sebep oldu, kendimi buldum çünkü nihayetinde.
İsteklerimi, istemediklerimi, sevdiklerimi, sevmediklerimi gördüm. Katlanmak zorunda olmayıp “hatır” için katlandıklarımın farkına vardım.

Bekar zamanlarımı ben de çok özlüyorum. Hayatım bambaşkaydı. Maddi bir özgürlüğüm vardı her şeyden önce. Her istediğimi alıyor, her istediğim yere gidebiliyordum. İşe gitmek beni mutlu ediyordu. Ne akla hizmet evlenmek gibi bir düşünceye kapıldım, bilemiyorum.
Aslında biliyorum da işte neyse…

İnşallah ferah günlere kavuşursunuz. Yavrunuza sıkı sıkı sarılın. Onlar, bu hayatta bize emanet edilen, çoğu şeye ilaç olan, mutluluğun sebebi haline gelen kişiler. Kızım iyi ki var, o olmasa ben “ben” olamazdım.😊

Littler

Ne annem var ne de babam. Çocuk düşünmüyorken baş başa evliliğin biraz daha tadını çıkaralım düşüncesinin varolduğu senelerimizi kendince yorumlayıp “bu gelin kısır” diye elaleme olmadık şeyin dedikodusunu yapan kayınvalidem, doğum öncesi ve sonrası ızdırap olmaya devam etti. Kendine anahtar yaptırıp çat kapı eve girmeleri mi dersiniz yoksa onun bunun sütünü benimkiyle kıyaslamasını mi? Benden 7 ay önce görümcem doğum yaptı. İşin en sıkıntılı kısmı da bu oldu zaten. 40 gün yatağından kaldırmadı. Yemeğini, temizliğini yapıp üstüne bebek ile ilgilendi. Aman kızına bir şey olmasındı. En ufak kötülük fırsatını dahi atlamazdı elbette. Sıra bana gelmişti. Sezaryen oldum, “tıpkı görümcem gibi”. Şans ya bebeğimin kolik olduğunu öğrendim. Ah o ataklar… Kayınvalidem ise İlk 10 gün bizde kaldı. Artık senaryoyu tahmin edersiniz. “bu çocuk aç!”, “Evde yemek yok.” evin içinde sigara içmeye kalkar ve uyarırım: “Dün doğurdu bana akıl veriyor.”, “Ev çok dağılmış, kirlenmiş. Temizlik yapılmıyor burada galiba(!)” “görümcen bir süt sağıyor kaç biberon çıkar ondan. Sendekini çocuğa versem doymaz. Ben emzirsem daha fayda eder.” çocuğu yıkar: “kuzum babaannenin elleri soğuk olur. Alış buna. Zaten bir tek babaannen var. Anneanne de neymiş?!” “iyi ki dünürüm yok. Yoksa böyle gelebilir miydim? Bana mecbur kalıyorsun işte.” gibi daha sayamadığım, yazarken midemin bulandığı cümleler ile savaştım. Yere çocuğun ıvır zıvırını atıp eğilip almamı istediğini bilirim daha ameliyatın ertesi günü. Demem o ki depresyon yaşamayacak insanı bile depresyona sokar. Ben doğum sonrası şımaracak, naz yapacak kadar ilgi beklemedim. Yalnızca bu kadar dökülen göz yaşının, zaten bedeninden nefret edecek hale gelmiş bu ruhun biraz olsun rahat bırakılmasını istedim. 14 aylık kızım var. Bitmeyen kabuslar, gündüz vakti saçma sapan görülen sanrılarla yine de evladıma huzurlu bir yuva sağlamaya çalışıyorum. Eşim ise bunlar yaşanırken zaten olmuyor. Anlatmayı mı? Denedim. Çok güzel ağlayabilir ve mağduru oynar bir annesi var. “Terapist” derseniz ona da cevabım var. Bebek bakan annenin ekonomik özgürlüğü yok. Çevre de gerek görmüyor. Bir ben mi doğurdum ayol? (!)

Muhyuf

Littler
Nasıl vicdanı rahat ediyor böyle insanların anlamıyorum. Çok sinirlendim ya

Woody

Littler o kadar üzüldüm ki.. Kapana kisilmis hissettiginiz o kadar iyi anlaşılıyor ki..
Çözüm ne olabilir, nasil yardım edebiliriz inanın bilemedim. Belediyelerin terapi hizmeti oluyor. Ona bakabilirsiniz
Psikonet yayinlarinin kendi kendine terapi kitapları var..

Muhyuf

Woody
2 kere doğum yaptım. İlk oğlumda lohusa nedir bilmedim bırakın uyumayı oturamadım bile eşimle beraber yoğum bakımın kapısında bekledik 15 gün o dikişli halimle. Çok şükür şimdi sağlığında hiç bir şey 3 yaşında. İkinci oğlum da büyük oğlum kıskandığı için yatamadım annem geldi kırkım çıkmadan geri gitti eşim sağolsun çok yardımcı oldu Allah razı olsun ondan. O kadar şey yaşadım ama depresyon nedir bilmedim 🧿🧿

Woody

Muhyuf
Maşallah

Littler

Muhyuf Vicdan demek insan demek. Herkes insan olamıyor maalesef. Çekip kapıyı “annen yüzünden mutlu değilim” deyip gidebileceğim bir anne, baba evimin olmayışı onu aşırı özgüven sahibi yapıyor.

Serapss

SeverusSnape Amin inşallah teşekkür ediyorum güzel sözleriniz için aynilari size de olsun …🤲💐😌

MMommymomm

Woody Kızım 20 günlükken annem gitti gittiği gün gaz sancıları başladı. Annem otobüse bindikten bebeğim 45 50 gün olana kadar her gün ağladım. 2 saat uykuyla durdum hep. Bebeğimle yalnız kalmaktan çok korkuyordum hep bir şey olacak hissi vardı. Bebeğimin alerjisi çıktı diyet yapıyordum. Hepsi üst üste gelince ne süt kaldı ne huzur. Hamilelikte aldığım 25 kiloyu 40 günde verdim sezeryan doğuma rağmen. O kadar bitkindim ki kayınvalidemi çağırdım uyumak istiyorum diye haykırıyodum artık. Ben bebeğim 1 aylıkken çağırdım kayımvalidem bazı işlerden dolayı 2 aylıkken gaz sorunumuz bitmiş herşeye alışmışken geldi 3 ay kaldı. Allah razı olsun dinlendirdi misler gibi baktı yardım etti bazı konularda çakışsakta. Geçen hafta gittiler ben sevinirim sanıyordum ama ilk 3 gün yenidoğum yaptığım zamanlara döndüm bebeğimin yüzüne baktıkça ağladım. Bugün 1. Hafta ve daha iyiyim çok şükür ama tamamen geçti mi o sıkıntısı geçmedi. Yine de bana iyi gelen şeyler hiç boş kalmadan sürekli annemle ablamla arkadaşlarımla görüntülü konuşmak hiç çekinmeden onlara ağlayıp iç dökmek oldu. Yine de kaygılarım hiç bitmiyor. Annelik neymiş diye sorsalar bana şimdi yetememe korkusu ve ortada olmayan ihtimallerle bile mideye taş gibi oturan iç sızısıymış derim. Çünkü 5 aydır en çok hissettiğim şey bu. Tüm bunların yanında Allah’ım kızımı hep korusun, ağrısı sızısı olmasın, sağlık versin onu çok çok seviyorum.

Woody

MMommymomm
Sanslisiniz aslinda
Aileniz, kayinvalideniz sarip sarmalamis sizi
Tavsiyem su ki evde kalmayin
Ufak yuruyusler de olsa yapın Bebeginizle. Size iyi gelecektir. Beraber vakit gecirdikce adapte olma hızınız artar hem

Zeryadeniz

Woody benim hamileyken başladı 7. Ayda ve doğumdan sonrada 3ay devam etti aynen yazıldığı gibi hayat işkence gibiydi bebeğime annemlere bırakıp erkenden sabaha kadar uyurdum ve yine hep mutsuzdum katlanilmayacak hal aldı ve psikiyatri tedaviye başlamak gerektiğini söyledi şuan hala tedavi görüyorum bir buçuk yıl sonunda düzelecegimi söyledi. O yüzden depresyonu basit bir üzüntüden ibaret sananlara şunu diyeyim iğrenç bir duygu yaşamaktan zerre zevk almamakmis. Defalarca happymom sayfasında postlar açtım bana ne oluyor diye çok az kişi bana yazdı destek oldu. Ruhum her saniye acı içindeydi gün nasıl biter diye saniyeleri sayardim iskenceydi sanki. Ben galiba çok ağır geçirdim

Ayan

Zeryadeniz benimde ayni basladi gectimi sizinki

Yenianne18

Woody secenekte görmedim depresyondayım halaa butonuyum😳🙈

« Önceki Sayfa Sonraki Sayfa »