bade_ile_merve34 size denediğim birseyden bahsedicem . Daha oglum 1 haftalikken bile eşim olsun biz akrabalar vs cocuk anlamasa bile evden ayrilirken oğluma hep “biz gidiyoruz ” diyip ciktik evden. Ve şöyle bi olay yaşandi ilk emekledigi zamanlar bi gun o kadar bunaldim ki eşimi cagirdim çocuğa bakmasi icin ve nasil bunaldiysam arka kapidan hic bisey demeden ciktim.arkamdan tum ev emekleyerek beni aramış ve eliyle yok işareti yapip ortaligi yıkmış. Eşim aradi koşa koşa eve döndüm ve ben dönene kadar asla susmamış eve girdiğim gibi sustu sakinleşti ama gercekten dönene kadar eşim ne yaptiysa işe yaramamış. Simdi oglum 15 aylik ve herkes ona haber verir o da maşallah camdan gecirir ve kimsenin arkasindan ağlamaz ve bunun normal birşey oldugunu bilir . Simdi o tv de konusulan hersey nasil etkiler bilinc altini çocuklar daha hic birsey anlamiyor dediginiz bebeklik döneminde bile neleri aliyor tahmin bile edemeyiz diye düşünüyorum. Belki saçma bir örnek ama cidden durum bu. Bu sadece 1 örnek. Tecrube ettigim seyler ve farkettigim seyler de biraz beni sasirtiyor ve boyle bir kac olayimiz var bizim ona öğretmenden onun nerden öğrendi bunu dedigimiz olqylar yaşıyoruz.ve bebeklik döneminden etkilendigi konulari hatirlayip yok artik diyip şaşırıyoruz. Bir de seslere inanilmaz duyarli bi cocuk herses (çıt sesi bile) araştiŕiyor nerden geldi diye . Sessizlikte büyüdu, arada cocuk sarkilari vs dinliyor ve sürekli yaptigim işi bile uzun uzun anlatiyordum ona sadece konusmak olsun diye . Iletisim cok onemli bence